Τα «Ιουλιανά» ή «αποστασία» είναι ο όρος που χρησιμοποιείται στη σύγχρονη ιστορία για την περίοδο της πολιτικής ανωμαλίας που ακολούθησε την αποπομπή της κυβέρνησης του Γεωργίου Παπανδρέου στις 15 Ιουλίου 1965. Η περίοδος αυτή τελείωσε με την επιβολή της δικτατορίας των συνταγματαρχών στις 21 Απριλίου του 1967.
Στην περίοδο αυτή πρωταγωνιστικό και παρασκηνιακό ρόλο έπαιξε, ο νεαρός τότε, βασιλιάς Κωνσταντίνος Γλίξμπουργκ ο οποίος κατά παράβαση κάθε έννοιας του Συντάγματος του 1952 και παίρνοντας μαθήματα από τη μητέρα του Φρειδερίκη, αναμίχθηκε στην πολιτική κατάσταση της χώρας.
Η σκοτεινός ρόλος του, άνοιξε τον δρόμο για τους πραξικοπηματίες και ότι αυτό συνεπάγεται με αποκορύφωμα να ξυπνήσουμε ένα πρωί του 1974 «με τα ανοιχτά παράθυρα που κοιμόμασταν» και να έχουμε χάσει τη μισή Κύπρο.
Η δεκαετία του 1960 ήταν ίσως η πιο ταραγμένη δεκαετία στη σύγχρονη ιστορία της χώρας. Ο ρόλος του παλατιού σε αυτήν τη δεκαετία ήταν καθοριστικός και ουσιαστικά τη χώρα δεν την κυβερνούσαν οι εκλεγμένοι από τον λαό αλλά μια μικρή κλίκα γαλαζοαίματων με προεξέχουσα τη Φρειδερίκη η οποία παρασκηνιακά κινούσε τα νήματα. Ήταν το περίφημο «παρακράτος».
Οι μνήμες από τη δολοφονία Λαμπράκη το 1963 ήταν ακόμη πολύ νωπές. Η λαϊκή οργή ήταν έτοιμη να ξεχειλίσει. Ο κόσμος έβραζε. Οι περισσότεροι ζούσαν κοντά στα όρια της φτώχειας ενώ η μεσαία τάξη έκανε τότε τα πρώτα της δειλά βήματα.
Την ίδια στιγμή οι βασιλική παρέα ζούσε πλουσιοπάροχα, έκανε ταξίδια στο εξωτερικό και κρουαζιέρες στην Ελλάδα, ενώ πάντρευε τις κόρες της σε χλιδάτους και πανάκριβους γάμους που πλήρωνε με το υστέρημα του ένας λαός που πεινούσε.
Το 1964 γίνονται εκλογές και η «Ενωσις Κέντρου» με αρχηγό τον Γεώργιο Παπανδρέου κερδίζει με ένα από τα υψηλότερα ποσοστά που έχει πάρει ποτέ κόμμα σε εκλογές. Το 52,72% του Ελληνικού λαού την ψήφισε για να κυβερνήσει.
Ο Γεώργιος Παπανδρέου σχημάτισε καθαρή και αυτοδύναμη κυβέρνηση με 171 βουλευτές. Αυτό ήταν κάτι που δεν άρεσε στους ανθρώπους που δρουν στο παρασκήνιο. Ο «Γέρος της Δημοκρατίας» έναν χρόνο μετά τον Ιούλιο του 1965 παραιτήθηκε.
Ο σκοτεινός ρόλος του Κωνσταντίνου Γλίξμπουργκ αποκαλύφθηκε σχεδόν αμέσως. Αφορμή για την παραίτησή του Παπανδρέου από την πρωθυπουργία, υπήρξε η διαμάχη του με τον Κωνσταντίνο Γλίξμπουργκ που ήταν τότε ο βασιλιάς της χώρας, για το πρόσωπο του υπουργού Εθνικής Άμυνας και την αλλαγή του αρχηγού του Γενικού Επιτελείου Στρατού.
Ο Παπανδρέου επιθυμούσε να αντικαταστήσει τον ως τότε υπουργό Πέτρο Γαρουφαλιά και τον αρχηγό ΓΕΣ στρατηγό Ιωάννη Γεννηματά, οι οποίοι ελέγχονταν από το παλάτι, και εκτελούσαν τις εντολές του Γλίξμπουργκ και της Φρειδερίκης, με ανθρώπους της εμπιστοσύνης του.
Ο πρωθυπουργός της χώρας είχε κάθε Συνταγματικό δικαίωμα να αλλάζει τους υπουργούς του, κατά πως κρίνει εκείνος. Αυτή η «πολλή δημοκρατία» όμως ήταν κάτι που δεν άρεσε στον Γλίξμπουργκ και τη μητέρα τους.
Ο Γεώργιος Παπανδρέου είχε εκδηλώσει την πρόθεση να αναλάβει ο ίδιος το Υπουργείο Εθνικής Αμύνης. Το παλάτι δεν ήθελε κάτι τέτοιο. Ο Κωνσταντίνος Γλίξμπουργκ, αρνιόταν να υπογράψει το σχετικό διάταγμα, προβάλλοντας ως αιτιολογία τη φημολογούμενη εμπλοκή του γιου του, του Ανδρέα Παπανδρέου στην υπόθεση ΑΣΠΙΔΑ. Η ουσία όμως ήταν ότι θα έχανε τους δικούς του ανθρώπους από ένα τόσο νευραλγικό υπουργείο.
Να ανοίξουμε μια παρένθεση και να πούμε ότι σημειολογικά το 1981, όταν ο Ανδρέας Παπανδρέου έγινε πρωθυπουργός ανέλαβε ο ίδιος το υπουργείο Εθνικής Άμυνας για να στείλει το δικό του μήνυμα, έστω και μετά από 16 χρόνια.
Κλείνει η παρένθεση και επιστρέφουμε στα γεγονότα του 1965. Τότε με αποκλειστική ευθύνη του Κωνσταντίνου Γλίξμπουργκ, αρχίζει να δημιουργείται μια απίστευτη πολιτική ανωμαλία. Ο Πέτρος Γαρουφαλιάς (με τις πλάτες του παλατιού) αρνείται να εγκαταλείψει το υπουργείο. Η Ελλάδα ζούσε «μεγαλεία» των μπανανιών της λατινικής Αμερικής.
Ο πρωθυπουργός άρχισε να ανταλλάσσει οξύτατες επιστολές με τον Κωνσταντίνο Γλίξμπουργκ. Συνολικά 5. Οι επιστολές του βασιλιά, συνιστούσαν αντισυνταγματική επέμβασή του στη διακυβέρνηση της χώρας.
Στις 7:00 το απόγευμα της 15ης Ιουλίου 1965 πραγματοποιήθηκε στα ανάκτορα -σήμερα εκεί βρίσκεται το Προεδρικό Μέγαρο, στην οδό Ηρώδου Αττικού -, η τελευταία συνάντηση του Κωνσταντίνου Γλίξμπουργκ με τον Παπανδρέου.
Διήρκεσε μόνο δέκα λεπτά και επιβεβαίωσε την προδιαγεγραμμένη ρήξη. Όταν ο βασιλιάς αρνήθηκε και πάλι να υπογράψει το διάταγμα, ο Παπανδρέου δήλωσε το περίφημο «πρωθυπουργός υπό απαγόρευσιν» και είπε προφορικά ότι θα παραιτηθεί την επόμενη μέρα. Κάτι που έκανε.
