Του Βασίλη Ταλαμαγκα
Οι Χριστιανοί της Συρίας που κατάφεραν να επιιώσουν από τον εμφύλιο πόλεμο και τις επιθέσεις των Τζιχαντιστών του Ισλαμικού Στρατού , αντιμετωπίζουν σήμερα μια νέα μεγαλύτερη απειλή.
Το νέο καθεστώς στην Συρία έχει στοχευόμενες δράσεις ,πέρα από τους Κουρδικούς πληθυσμούς ,εναντίον και των Χριστιανικών κοινοτήτων που έχουν απομείνει στην χωρα .
Στις περιοχές που ελέγχονταν από το Ισλαμικό Κράτος, η κατάσταση περιγράφεται ως δραματική για τους ελάχιστους χριστιανούς που είχαν απομείνει και οι οποίοι όχι μόνο δεν ασκούν θρησκευτικά καθήκοντα, αλλά θα πρέπει να προσποιούνται και τους μουσουλμάνους .
Στο Ιράκ, από τρία εκατομμύρια, οι εναπομείναντες χριστιανοί δεν ξεπερνούν σήμερα τις πεντακόσιες χιλιάδες. Οι πλέον τυχεροί κατέφυγαν στο ιρακινό Κουρδιστάν, πολλοί διέφυγαν στο εξωτερικό, ενώ αρκετοί σφαγιάστηκαν από τους τζιχαντιστές και άλλοι ζουν περίπου ως σκλάβοι, καταβάλλοντας χαράτσι στους φανατικούς του ISIS για να τους επιτρέπουν να ζουν .
Στα χωριά μεταξύ Χαλεπίου και Τουρκίας, οι χριστιανοί έχουν φύγει. Όπου έχουν απελευθερωθεί εδάφη και έχει εκδιωχθεί το ISIS λειτουργούν υποτυπωδώς κάποιες εκκλησίες. Κάπως καλύτερη είναι η κατάσταση στη Δαμασκό, αλλά και εκεί υπάρχει πάντα ο φόβος εξτρεμιστών. Στην κοιλάδα των χριστιανών στην Συρία , τα πράγματα είναι πιο εύκολα, γιατί οι χριστιανοί πλειοψηφούν και λόγω και της ισχυρής παρουσίας του στρατού, οι άνθρωποι αισθάνονται περισσότερο ασφαλείς. Ο φόβος πάντως κυριαρχεί παντού μετά και την εξαφάνιση κατά το παρελθον , των δύο στελεχών του ορθοδόξου πατριαρχείου Αντιοχείας, μητροπολιτών Χαλεπίου, Παύλου και Ιωάννη, που αγνοούνται από τον Απρίλιο του 2012, όταν απήχθησαν στα σύνορα Τουρκίας-Συρίας.
Εκτιμάται ότι έως τη δεκαετία του 1920 οι χριστιανοί αποτελούσαν περίπου το 30% του πληθυσμού της Συρίας. Το 2015 το ποσοστό των χριστιανών, αποτελούσε το 10% του πληθυσμού των 22 εκατομμυρίων. Οι σουνίτες μουσουλμάνοι αποτελούσαν περίπου το 70%, ενώ το υπόλοιπο ήταν Αλαουίτες, άλλα ισλαμικά δόγματα και άλλες θρησκείες.
Η μεγάλη πλειοψηφία των χριστιανών ανήκει σε Ανατολικές Εκκλησίες, εκ των οποίων μεγαλύτερη είναι η Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία με περίπου 500.000 μέλη. Υπάρχουν επίσης η Αρμενική Αποστολική Εκκλησία με 110-160 χιλιάδες μέλη και η Συριακή Ορθόδοξη Εκκλησία με περίπου 90 χιλιάδες.
Με την νέα κατάσταση στην Συρία, οι Χριστιανικοί πληθυσμοί αντιμετωπίζουν μια πρόκληση . Να μείνουν στην περιοχή και να διερευνήσουν τις προθέσεις του Τουρκόφιλου καθεστώτος, η να πάρουν τον δρόμο της προσφυγιάς .
Όποια και να είναι η απόφαση, το ερώτημα είναι ένα . Γιατί η Ελληνική κυβέρνηση και η εκκλησία της Ελλάδος δεν «σηκώνουν» επικοινωνιακά και όχι μόνο, το θέμα των Χριστιανών της Συρίας . Γιατί η Ελλάδα αφήνει συνεχώς την πρωτοβουλία για ολες τις εξελίξεις, στην Τουρκια;
Οσο δεν υπάρχουν απαντήσεις, τα ερωτήματα θα παραμένουν .
