Mια παράσταση-ύμνο για όλες τις γυναίκες που μας μεγάλωσαν, το ΜΑΜΙ του Mario Banushi παρουσιάζεται από τις 6 Φεβρουαρίου έως τις 22 Μαρτίου 2025 στην Κεντρική Σκηνή της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση.
Αντλώντας έμπνευση από προσωπικά βιώματα, ο 26χρονος Mario Banushi, δημιουργός μιας ολότελα δικής του σκηνικής γλώσσας, μας χαρίζει στο ΜΑΜΙ μια περιπλάνηση στην πηγή της ζωής. Γιατί στην προσωπική μυθολογία του Banushi, οι σχεδόν ομόηχες λέξεις «μάμι» και «μαμ» γίνονται ταυτόσημες. «Μάμι», όπως μητέρα, και «Μαμ», όπως φαγητό. Στην παράσταση, η Κεντρική Σκηνή μετατρέπεται σε ένα τοπίο μνήμης, οικείο και, συνάμα, απόκοσμο. Οι ερμηνευτές, βυθισμένοι στη σιωπή, πλάθουν συμβάντα βαθιάς συγκίνησης και μας παρακινούν να αναγνωρίσουμε και να αντιμετωπίσουμε τις δικές μας μνήμες, τις δικές μας σχέσεις και τη συναισθηματική κληρονομιά που κουβαλάμε.
Ο ίδιος εξομολογείται για την παράσταση: «Όταν ήμουν περίπου ενός έτους, η μητέρα μου αναγκάστηκε να με αφήσει στη γιαγιά μου, στην Αλβανία, και να φύγει. Μέχρι τα 13 μου, “μάμι” φώναζα τη γιαγιά μου. Όταν πια η μητέρα μου με πήρε μαζί της στην Αθήνα, μεγάλωσα στο διαμέρισμα πάνω από τον φούρνο όπου εργαζόταν, με τη μυρωδιά του φρεσκοψημένου ψωμιού. Μεγάλωσα με πολλές γυναίκες. Μεγάλωσα με νέες και ηλικιωμένες γυναίκες. Μεγάλωσα με περισσότερες από μία μητέρες. Αυτή η παράσταση είναι για εκείνες: μια ευχή, μια προσευχή στο βάρος που κουβαλάει η λέξη “μαμά” τόσο για εκείνη που το ακούει όσο και για εκείνον που το λέει. Ποιος φροντίζει ποιον – δεν κατάλαβα ποτέ αυτήν την περίπλοκη σχέση. Κι ούτε θα την καταλάβω. Αλλά προσπαθώ να την ξετυλίξω σαν έναν ομφάλιο λώρο, σαν το σπλάχνο που συνδέει τη ζωή με τις ρίζες της».
Ο Mario Banushi είναι σκηνοθέτης και περφόρμερ. Γεννήθηκε το 1998 και μέχρι την ηλικία των έξι ετών έζησε στην Αλβανία, προτού εγκατασταθεί μόνιμα στην Ελλάδα. Σπούδασε υποκριτική στη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών. Τη σεζόν 2023-24 ήταν Onassis AiR Fellow μέσω της Dramaturgy Fellowship.
O Mario Banushi έχει κάνει εντυπωσιακή είσοδο στο θέατρο τα τελευταία δύο χρόνια που δραστηριοποιείται στον χώρο. Μετά την πρώτη του παράσταση, Ragada (2022), συνεργάστηκε με σημαντικούς οργανισμούς στην Ελλάδα και συνέθεσε δύο παραστάσεις που εκτόξευσαν τη φήμη του διεθνώς: «Goodbye, Lindita» (Εθνικό Θέατρο, 2023) και «Taverna Miresia – Mario, Bella, Anastasia» (Φεστιβάλ Αθηνών και Επιδαύρου, 2023). Από το 2023 έως σήμερα, οι παραστάσεις του έχουν παρουσιαστεί σε περισσότερες από δέκα χώρες, από τη Γερμανία έως την Αυστραλία και από την Ιταλία έως τη Σουηδία, σε σημαντικά φεστιβάλ.
Κύριο χαρακτηριστικό στις παραστάσεις του είναι το σπίτι, η στέγη, η φωλιά της μητέρας. Στα «Ragada», «Goodbye, Lindita» και «Taverna Miresia – Mario, Bella, Anastasia», ο θεατής είναι σαν να βρίσκεται κι αυτός μέσα στο οικείο περιβάλλον του σπιτιού. Τα γνώριμα σε όλους μας αντικείμενα μεταλλάσσονται και επαναχρησιμοποιούνται. Στο «ΜΑΜΙ», που κάνει στην Αθήνα παγκόσμια πρεμιέρα, πριν ταξιδέψει σε άλλες χώρες, ο Mario Banushi στρέφεται για πρώτη φορά έξω από το σπίτι. Ο χώρος συνεχίζει να είναι οικείος. Βρισκόμαστε στην επαρχία, έξω από το σπίτι και δίπλα στον δρόμο, που φωτίζεται μόνο από μια λάμπα ηλεκτρισμού. Σε αυτό το οικείο τοπίο, περνάμε αυτή τη φορά από το κλειστό σύστημα του σπιτιού και την οικογένεια στον έξω κόσμο, στον περίγυρο.
Τους ρόλους υποδύονται οι Παναγιώτα Γιαγλή, Βασιλική Δρίβα, Δημήτρης Λαγός, Αγγελική Στελλάτου, Ευτυχία Στεφάνου / Ήλια Κουκουζέλη και Φώτης Στρατηγός.
Η παράσταση θα παρουσιάζεται Πέμπτη έως Σάββατο, 8.30 μ.μ., και Κυριακή, στις 2 μ.μ. Έναρξη προπώληση από σήμερα, 16 Ιανουαρίου.
Οι παραστάσεις στις 6, 7 και 8 Μαρτίου θα παρουσιαστούν σε συνθήκες καθολικής προσβασιμότητας, σε συνεργασία με τον πολιτιστικό οργανισμό liminal. Πιο συγκεκριμένα, συμπεριλαμβάνονται διερμηνεία στην Ελληνική Νοηματική Γλώσσα και υπερτιτλισμός για κωφά και βαρήκοα άτομα, καθώς και απτική ξενάγηση στον σκηνικό χώρο και ακουστική περιγραφή για άτομα με οπτική βλάβη.
Ανάθεση και παραγωγή της παράστασης: Στέγη Ιδρύματος Ωνάση. Συμπαραγωγοί: Berliner Festspiele (Γερμανία), FOG Festival / Triennale Milano (Ιταλία), Espoo Theatre (Φινλανδία) και Noorderzon Festival / Grand Theatre Groningen (Ολλανδία).
Η αρχική έρευνα και ανάπτυξη πραγματοποιήθηκε με την υποστήριξη της Onassis AiR Dramaturgy Fellowship και του Centre Culturel Hellénique – Paris.
Η παράσταση υποστηρίζεται από το πρόγραμμα «Εξωστρέφεια» της Στέγης του Ιδρύματος Ωνάση και πραγματοποιείται με την οικονομική υποστήριξη του Υπουργείου Πολιτισμού.
