Άν πάμε στις εγκυκλοπαίδειες και αναζητήσουμε τη λαγάνα, θα μας πουν ότι είναι είναι ο άζυμος άρτος, ο οποίος φτιάχνεται -υποτίθεται- με παραδοσιακό τρόπο στην Ελλάδα μόνο μια μέρα του χρόνου, αυτή της Καθαράς Δευτέρας.
Το όνομά της προέρχεται από το αρχαίο ελληνικό “λάγανον”, μια πλακωτή ζύμη που παρασκευάζεται από αλεύρι και νερό και σηματοδοτεί την έναρξη της νηστείας της Μεγάλης Σαρακοστής.
Επίσης θα μάθουμε ότι αυτός ο άζυμος άρτος που αναφέρεται και στην Αρχαιότητα σε αρκετά κείμενα, θεωρείται ότι ήταν και αυτός που κατανάλωσαν οι Ισραηλίτες κατά την έξοδό τους από την Αίγυπτο και ήταν αυτός που ο Χριστός τον ευλόγησε.
Όλα αυτά βέβαια, σύμφωνα με την Ιστορία και τη θεωρία. Γιατί η λαγάνα σήμερα, η οποία κάθε Καθαρά Δευτέρα έχει την τιμητική της και βρίσκεται πάνω σε όλα τα τραπέζια, είναι ένα άγευστο, άοσμο καθημερινό ψωμί, για όσους τουλάχιστον την έχουν γευτεί και τη θυμούνται από πολύ παλιότερα, τουλάχιστον κατά μία γενεά!
Σήμερα η περιβόητη λαγάνα, είναι ένα επίπεδο ψωμί με ελάχιστη ψίχα, με τραγανή κόρα, με σουσάμι αρκετό ή ελάχιστο, χωρίς καμία ιδιαίτερη γεύση, χωρίς ακόμη και το ξεχωριστό σουσαμένιο άρωμα!
Η μόνη ουσιαστική διαφορά της από ένα καθημερινό κλασσικό ψωμί, είναι η τιμή της, η οποία κυμαίνεται από 2 έως 3 ευρώ ανά τεμάχιο, τιμή η οποία δεν ανταποκρίνεται με τίποτα σε ένα ξεχωριστό προϊόν, σε σχέση πάντα με την καθημερινότητα.
