Η αρχή της διάκρισης των εξουσιών δεν σημαίνει ότι η κάθε μορφή εξουσίας βρίσκεται στο απυρόβλητο και οι αποφάσεις της είναι «παππικές», και στην περίπτωση της δικαιοσύνης επιβάλλεται καθημερνός έλεγχος και δημόσια λογοδοσία στο σύστημα απονομής της.
Το έχω γράψει και το ξαναγράφω ότι η κρίση δεν θα είχε την ίδια ένταση αν είχαμε μια άλλη Δικαιοσύνη, αλλά και ότι η Δικαιοσύνη αποτέλεσε εργαλείο στα χέρια των συμφερόντων και της παλιάς κομματικής εξουσίας. Η δικαστική συνδικαλιστική και υπηρεσιακή ηγεσία όχι μόνο δεν στάθηκε στο ύψος της αλλά συνειδητά επιχείρησε να αποτελέσει οργανικό τμήμα του πολιτικού συστήματος που λίγο μετά κατέρρευσε.
Τι έκανε; Μα αυτό που όλοι οι πολίτες γνωρίζουν! Εξασφάλισε στο πολιτικό σύστημα εκτεταμένη ατιμωρησία και ανοχή σε κάθε είδους πελατειακές πρακτικές με αντάλλαγμα ασυνήθιστα υψηλές αποδοχές, φοροαπαλλαγές και κομβικές θέσεις εξουσίας για επιλεγμένα στελέχη της. Η διορισμένη ηγεσία της δικαιοσύνης φρόντιζε για τη χειραγώγηση του δικαστικού σώματος με ανεπίτρεπτη συγκέντρωση στα ίδια πρόσωπα της συνδικαλιστικής ιδιότητας και της πειθαρχικής και υπηρεσιακής δικαιοδοσίας. Ήταν πραγματικά – όχι σε όλες τις περιπτώσεις- τυφλή σε εκτεταμένη διαφθορά κρατικών λειτουργιών, ακριβώς εξαιτίας ατιμωρησίας και πλήρους απαξίας κάθε είδους κυρωτικής διαδικασίας.
Νομίζω ότι η φράση του Γεωργίου Παπανδρέου πως «και οι κρίνοντες κρίνονται» απεικονίζει με τον παραστατικότερο τρόπο την άποψη ότι τίποτα και κανένας δεν είναι υπεράνω κριτικής. Και μάλιστα στεντόρειες φωνές του τύπου «παρέμβαση στη δικαιοσύνη, απειλή για τη δημοκρατία», μου θυμίζουν δηλώσεις τύπου Άκη και Γιάννου περί πολιτικών διώξεων.
Έκτος από τα θέματα διαφθοράς υπάρχουν πολλές υποθέσεις που γράφουν μαύρες σελίδες στην ιστορία της δικαιοσύνης.
Πάρτε, για παράδειγμα, την υπόθεση των τηλεφωνικών υποκλοπών επι κυβέρνησης Καραμανλή και το γεγονός ότι, παρόλο που έχουν περάσει τόσα χρόνια από τότε που ξεκίνησε η δικαστική διερεύνησή τους, δεν έχουμε δει κανένα αποτέλεσμα και το πιθανότερο είναι ότι δεν πρόκειται και να δούμε.
Και δεν είναι μια υπόθεση, Siemens, χρηματιστήριο, ομόλογα, Τ.Τ., δολοφονία Φύσσα, παράγκα-Στημένα, Energa – Hellas Power…
Ακόμα μια μαύρη σελίδα η «υπόθεση Hριάννα».
ΥΓ. Η δικαιοσύνη δεν μπορεί να λειτουργεί τιμωρητικά για πολιτικό φρονηματισμό και παραδειγματισμό και να καταδικάζει ιδέες, απόψεις ή ακόμα και κοινωνικές σχέσεις…
