Η κυβερνοεπίθεση που δέχτηκε η Τράπεζα Θεμάτων του υπουργείο Παιδείας οδηγώντας την στην κατάρρευση ήταν η μία από τις δύο ειδήσεις αυτής της εβδομάδας στις οποίες ενεπλάκη το όνομα του εισαγγελέα του Αρείου Πάγου, Ισίδωρου Ντογιάκου. Η άλλη είναι η αξιομνημόνευτη κίνησή του να δωρίσει 4 απινιδωτές σε τέσσερα δικαστήρια της πρωτεύουσας.
Δίχως να υποτιμάται η αναγκαιότητα της εισαγγελικής εντολής να διερευνηθεί πάραυτα η υπόθεση του χακαρίσματος μιας κρατικής υποδομής, η δωρεά ζωής που έκανε ο 67χρονος λειτουργός της Θέμιδας λίγες ημέρες πριν από το «αντίο» του στο δικαστικό σώμα λόγω συνταξιοδότησης δεν αποτελεί είδηση που προέκυψε εν κενώ.
Κρύβει ένα μεγάλο δικαστικό-πολιτικό background που πάει πίσω στα πρώτα χρόνια της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, τα οποία και συμπίπτουν με την… βασιλεία της κ. Βασιλικής Θάνου στον Άρειο Πάγου και του Νίκου Παρασκευόπουλου στο υπουργείο Δικαιοσύνης.
Έχει νόημα να πιάσουμε το νήμα της ιστορίας από το τέλος του κι όχι ως είθισται από την αρχή του, ώστε να εξηγηθεί ότι το κόστος προμήθειας των τεσσάρων απινιδωτών καλύφθηκε από το χρηματικό ποσό των 7.000 ευρώ που επιδίκασε το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στον Ισίδωρο Ντογιάκο (σ.σ. χωρίς μάλιστα να το έχει ζητήσει ο ίδιος) ως χρηματική ικανοποίηση λόγω ηθικής βλάβης, κατόπιν προσφυγής του Έλληνα ανώτατου δικαστή κατά απόφασης Πειθαρχικού Συμβουλίου του Αρείου Πάγου.
Η αρχή της περιπέτειας
Η υπόθεση για την οποία ο κ. Ντογιάκος προσέφυγε στο ΕΔΑΔ προκειμένου να βρει το δίκιο του τοποθετείται χρονικά στο 2016 και με αυτήν είχαν ασχοληθεί διεξοδικά οι δικαστικοί συντάκτες της «Α». Είναι η εποχή που ο κ. Ντογιάκος προΐστατο της Εισαγγελίας Εφετών, με τον ίδιο να αποφασίζει να θέσει υποψηφιότητα για να διεκδικήσει μία δεύτερη θητεία αλλά να λογαριάζει δίχως την… ξενοδόχο Βασιλική Θάνου που την ίδια περίοδο προήδρευε του Αρείου Πάγου.
Το ρεπορτάζ της εποχής λέει ότι ο τότε υπουργός Δικαιοσύνης της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, Νίκος Παρασκευόπουλος, είχε αιτηθεί από την κ. Θάνου να γνωμοδοτήσει σχετικά με το νομότυπο ή το παράτυπο της εκλογής του κ. Ντογιάκο στη θέση του προϊσταμένου την πρώτη φορά που κατήλθε υποψήφιος, επικαλούμενος τη λίστα ιεραρχίας και τη δυνατότητα υποβολής υποψηφιότητας. Κατόπιν αυτού η πρόεδρος του ανώτατου δικαστηρίου εκκίνησε την πειθαρχική διαδικασία σε βάρος του Ισ. Ντογιάκου, αφενός θέτοντας ζήτημα νομιμότητας αναφορικά με την πρώτη εκλογή του, αφετέρου ζητώντας να ελεγχθεί ο κ. Ντογιάκος επειδή, αντιδρώντας στην απόφαση Θάνου, είχε δρομολογήσει τη σύγκληση Ολομέλειας με θέμα «Εξωθεσμική παρέμβαση της προέδρου του Αρείου Πάγου στο αυτοδιοίκητο της Εισαγγελίας Εφετών».
Στην επιχειρηματολογία, τότε, της κ. Θάνου γινόταν λόγος για κατάχρηση εξουσίας από την πλευρά του κ. Ντογιάκου και υπογραμμιζόταν ότι η συμπεριφορά του δεν συνάδει με την ιδιότητα του εισαγγελικού λειτουργού.
Σε μία τέτοια ψυχροπολεμική συνθήκη ξεκινά η πειθαρχική περιπέτεια του εισαγγελέα, όπου τον Απρίλιο του 2016 περνά από Πειθαρχικό Συμβούλιο το οποίο τον τιμωρεί με επίπληξη. Σαν να μην έφτανε αυτό –και σε προεκλογικό για τη Δικαιοσύνη χρόνο– ακολουθεί το Δευτεροβάθμιο Πειθαρχικό Συμβούλιο του Αρείου Πάγου που επιβάλλει στον Ισ. Ντογιάκο στέρηση μισθού 40 ημερών για προσβολή της προέδρου του Α.Π., Β. Θάνου.
Το γεγονός ότι μέχρι την εκλογική διαδικασία δεν είχε επιδοθεί στον κ. Ντογιάκο η πειθαρχική καταδίκη του τού έδωσε το «ελεύθερο» να κατέλθει έστω και την τελευταία στιγμή υποψήφιος για τη θέση του προϊσταμένου της Εισαγγελίας Εφετών. Είναι πια Σεπτέμβρης του 2016 όταν η ουσιαστική ετυμηγορία έρχεται δια της ψήφου των συναδέλφων του κ. Ντογιάκου, οι οποίοι έχοντας να επιλέξουν μεταξύ αυτού και ακόμη δύο συνυποψηφίων (σ.σ. του Αντώνη Λιώγα και της Γεωργίας Τσατάνη) εκλέγουν τον νυν εισαγγελέα Α.Π. με το συντριπτικό ποσοστό του 48%.
Προφανώς το εκκωφαντικό αποτέλεσμα λίγη σημασία είχε για τους «διώκτες» του κ. Ντογιάκου καθώς ελάχιστα 24ωρα μετά από τη νίκη του ο εισαγγελέας έλαβε το… μπιλιέτο με την απόφαση της πειθαρχικής καταδίκης του που τον οδήγησε στην πρωτοφανή για τα δικαστικά χρονικά έκπτωση από τη θέση του.
Η δικαίωση και η… αμετανόητη
Αν για τους δικαστάς εις τας Αθήνας ο Ισ. Ντογιάκος δεν είχε το δικαίωμα να εκφράζεται ελεύθερα, ευτυχώς για τους δικαστές εις τα… Στρασβούργα αυτό δεν ισχύει. Ισχυριζόμενος ότι η εις βάρος του απόφαση του Πειθαρχικού Συμβουλίου του Αρείου Πάγου παραβίασε το Άρθρο 10 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για τα Δικαιώματα του Ανθρώπου, βάσει του οποίου κατοχυρώνεται το δικαίωμα στην ελευθερία της έκφρασης, ο Ισ. Ντογιάκος προσέφυγε τον Ιανουάριο του 2017 κατά της Ελλάδας στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και κατήγαγε μία ηθική νίκη.
Στο άκουσμα της απόφαση και προφανώς μη αντέχοντας την εξέλιξη, η εκ των πρωταγωνιστών της περιπέτειας Ντογιάκου, Βασιλική Θάνου, έσπευσε να κάνει το άσπρο-μαύρο υποστηρίζοντας τα εξής παράδοξα και αυτοαναιρούμενα:
α) Ότι ο Ισ. Ντογιάκος προσέφυγε εναντίον του 9μελούς Πειθαρχικού Συμβουλίου του Αρείου Πάγου κι όχι εναντίον της! Εν ολίγοις για την κα. Θάνου φταίνε αυτοί που αποφάσισαν την πειθαρχική κύρωση σε βάρος του τότε εισαγγελέα Εφετών κι όχι εκείνη που γνωμοδότησε υπέρ της κύρωσης και τον έστειλε στο Πειθαρχικό, με μέλη μάλιστα που επιλέγησαν κατά την προεδρεία της!
β) Ότι η απόφαση του ΕΔΑΔ δεν αποτελεί δικαίωση του Ισ. Ντογιάκου, αντιθέτως πρόκειται για «φιλικό διακανονισμό» μεταξύ της Ελλάδας και του προσφεύγοντα. Επί της ακρίβειας της διατύπωσης, η κ. Θάνου έχει δίκιο αλλά η εμμονή της στο τυπικό λεκτικό διαστρεβλώνει την ουσία. Κι αυτό διότι κανένα δικαστήριο στον κόσμο δεν επιδικάζει σε κάποιον χρηματική αποζημίωση για ηθική βλάβη θεωρώντας ότι αυτό ο… κάποιος ΔΕΝ υπέστη την επικαλούμενη βλάβη!!!
«Έτσι είναι, αν έτσι νομίζετε» θα πει κάποιος ενθυμούμενος τον τίτλο ενός περίφημου έργου του παγκόσμιου θεατρικού ρεπερτορίου. Με τη διαφορά ότι ενώ το «άγνωστο» της πραγματικότητας στην οποία ο καθένας μπορεί να δώσει τη δική του ερμηνεία είναι ευρηματικό, αν θες να κάνεις την καριέρα του Πιραντέλο, είναι τουλάχιστον ανεπίτρεπτο αν θες να λέγεσαι υπηρέτης της Δικαιοσύνης…
