ΣΤΟ ΙΔΙΟ ΕΡΓΟ ΘΕΑΤΕΣ .
Από την Τασκαλουζα της Αλαμπαμα είχε ξεκινήσει πριν λίγα χρόνια το οδοιπορικό ενός ξένου ανταποκριτή για μια έρευνα στις «διαφορετικές» πολιτείες του Αμερικανικού νότου .
Στο Κολόμπο του Μισισιπη η κατάσταση με τους αφροαμερικανους μύρισε «μπαρούτι» από μακριά και όλα αυτά σε ανύποπτο χρόνο .
Άλλωστε ήταν τα μέρη όπου κυριάρχησε το ιδεολόγημα της υπεροχής των λευκών έναντι των άλλων φυλών, σε συνδυασμό με τον αντισημιτισμό, τον ρατσισμό και την ομοφοβία.
Οι ομάδες που ιδρύθηκαν κυρίως την δεκαετία του εξήντα ,χρησιμοποίησαν συχνά την τρομοκρατία, τη βία αλλά και τις πράξεις εκφοβισμού, για να καταπιέσουν τους Αφροαμερικανούς και άλλες φυλετικές μειονότητες .
Στο Κολόμπο σε κεντρικό σημείο της πόλης εκείνη την εποχή ένας αφροαμερικανος παρκάρει το αυτοκίνητο του ακριβώς έξω από το νοσοκομείο, σε απαγορευμένη διάβαση και τρέχει μέσα σαυτο . Ένα εργατικό ατύχημα με ηλεκτρικό πριόνι του είχε προξενήσει ακατάσχετη αιμορραγία . Τρέχει προς το νοσοκομείο αφήνοντας στο διάβα του, «ποταμούς» αίματος . Οι περαστικοί κοιτούν σοκαρισμένοι την σκηνή παρατηρώντας παράλληλα ένα λευκό αστυνομικό να τον εγκαλεί με προκλητικό τρόπο για το παράνομο παρκάρισμα του . Τέτοια περιστατικά είναι σχεδόν καθημερινά στην ενδοχώρα του Αμερικανικού νότου και όχι μόνο.
Ο ΜΙΣΙΣΙΠΗΣ ΚΑΙΓΕΤΑΙ
Οι ρίζες της αντιπαράθεσης ξεκινούν το καλοκαίρι του 1964 που ονομάστηκε το «Καλοκαίρι της Ελευθερίας» από τους μαύρους κατοίκους του Μισισιπή, μετά από την απόφαση 2000 εθελοντών να συμβάλλουν δυναμικά στην κατάργηση του ρατσισμού στην πολιτεία .
Τον Ιούνιο του 1964 πάνω από 1.500 εθελοντές από οργανώσεις όπως η Συντονιστική Επιτροπή Φοιτητών κατά της Βίας, κατέφτασαν στον Μισισιπή με σκοπό να κάνουν απογραφή όλων των μαύρων πολιτών. Σκοπός ήταν να τους δοθεί δικαίωμα ψήφου, να στηθούν «σχολεία της ελευθερίας » και ιατρικές μονάδες στις αγροτικές περιοχές των μαύρων. Το εντυπωσιακό ήταν ότι ο αφροαμερικανικός πληθυσμός ξεπερνούσε το 47%, αλλά μόνο το 5% είχε δικαίωμα ψήφου. Στις 21 Ιουνίου, τρεις νεαροί ακτιβιστές του κινήματος, δύο μαύροι και ένας λευκός εξαφανίστηκαν. Θα έπαιρνε λίγο καιρό και υπεράνθρωπες προσπάθειες από τους αποφασισμένους άνδρες του FBI για να ανακαλύψουν ότι οι τρεις ειρηνιστές είχαν δολοφονηθεί εν ψυχρώ από μέλη της διαβόητης Κου Κλουξ Κλαν. Το FBI ξεκίνησε έρευνα για τον εντοπισμό των δραστών. Τα μέλη της ρατσιστικής οργάνωσης, καθώς και ένας βοηθός σερίφη συνελήφθησαν και καταδικάστηκαν το 1967 με την κατηγορία της καταπάτησης πολιτικών δικαιωμάτων και όχι την κατηγορία ανθρωποκτονίας. Οι δικαστές θεώρησαν ότι τα στοιχεία δεν ήταν επαρκή για την καταδίκη τους.
Η θυσία απέδωσε καρπούς, καθώς το 1964 ψηφίστηκε στην Αμερική ο νόμος για τα πολιτικά δικαιώματα που κατάργησε τον φυλετικό διαχωρισμό σε όλους τους δημόσιους χώρους και έδωσε ίσα εκλογικά δικαιώματα σε έγχρωμους και λευκούς πολίτες. Έναν χρόνο μετά, επί προεδρίας Λίντον Τζόνσον, ψηφίστηκε και ο νόμος που καταργούσε τα διάφορα διοικητικά εμπόδια που έβαζαν οι Πολιτείες του αμερικανικού Νότου προκειμένου να αποτρέψουν τη συμμετοχή των μαύρων στην εκλογική διαδικασία.
Πριν λίγες ημέρες ένας πρώην Αμερικανός πρόεδρος ο Μπαράκ Ομπάμα έλεγε σε βίντεο που μεταδόθηκε στον απόηχο των μαζικών διαδηλώσεων που πυροδότησε ο βάναυσος θάνατος του Τζορτζ Φλόιντ,
προς νεαρούς Αφροαμερικανούς. «Θέλω να ξέρεις ότι η ζωή σου είναι σημαντική, ότι τα όνειρά σου είναι σημαντικά» .
Ο λόγος των μαζικών κινητοποιήσεων τον τελευταίο καιρό στην Αμερική δεν είναι μόνο η αστυνομική βία. Οι περισσότεροι Αφροαμερικανοί δεν πιστεύουν ότι οι ζωές τους είναι σημαντικές και ότι μπορούν να πραγματοποιήσουν όλα τους τα όνειρα. Ο λόγος που διαδηλώνουν και εξεγείρονται είναι ο ρατσισμός και η κοινωνική ανισότητα που πηγάζει από τις σε βάρος τους διακρίσεις.
Τα τελευταία δέκα χρόνια το μέσο εισόδημα των Αφροαμερικανών στις ΗΠΑ ήταν κατά 25% χαμηλότερο από εκείνο των λευκών Αμερικανών. Την ίδια ώρα παιδιά από αφροαμερικανικές οικογένειες που ανήκουν στις κατώτερες εισοδηματικές κλίμακες έχουν κατά 53% λιγότερες πιθανότητες να ανέβουν κλίμακα, όπως δείχνει έρευνα του Brookings Institution.
Ο διαρθρωτικός αυτός ρατσισμός έχει μακρά παράδοση στις ΗΠΑ. Όταν το 1935 η τότε κυβέρνηση εισήγαγε την κοινωνική ασφάλιση, απέκλεισε αγρότες, οικιακούς υπαλλήλους και περιστασιακούς χαμηλόμισθους , τομείς δηλαδή όπου εργάζονταν ως επί το πλείστον Αφροαμερικανοί.
Πιο πρόσφατο παράδειγμα είναι η πολιτική έναντι των ναρκωτικών. Αδικήματα που συνδέονται με ναρκωτικά, τα οποία καταναλώνονται ως επί το πλείστον από μαύρους, τιμωρούνται πολύ πιο αυστηρά απ΄ ό,τι περιπτώσεις με συνθετικά ναρκωτικά , τα οποία καταναλώνει η αμερικανική ελίτ . Αυτός είναι ένας σημαντικός λόγος που για τους Αφροαμερικανούς είναι τριπλάσιες οι πιθανότητες να βρεθούν στη φυλακή απ΄ ότι οι λευκοί, με ό,τι αυτό συνεπάγεται για τις εκπαιδευτικές ευκαιρίες και την επαγγελματική τους ανέλιξη
Παρόμοια είναι και η εικόνα στο πεδίο της υγειονομικής περίθαλψης. Στις ΗΠΑ δεν υπάρχει, ως γνωστόν, μια γενική ασφάλιση υγείας, η οποία παραμένει προνόμιο ανθρώπων με υψηλά εισοδήματα και εκείνων που έχουν καλούς εργοδότες. Σύμφωνα με έρευνα του Kaiser Family Foundation το 2018 το 11,5% των Αφροαμερικανών δεν είχε ασφάλιση υγείας. Στους λευκούς Αμερικανούς το ποσοστό ήταν χαμηλότερο και συγκεκριμένα στο 7,5%. Επιπλέον το αμερικανικό σύστημα υγείας συγκαταλέγεται στα ακριβότερα του κόσμου. Σχεδόν τα 2/3 των ιδιωτικών πτωχεύσεων στις ΗΠΑ συνδέονται με δαπάνες υγειονομικής περίθαλψης. Και αυτό αφορά περισσότερο τους μαύρους παρά τους λευκούς Αμερικανούς.
Συχνά οι Αφροαμερικανοί ζουν σε αφροαμερικανικές συνοικίες ενώ οι λευκοί στις δικές τους. Στις «μαύρες » συνοικίες οι υπηρεσίες υγείας είναι χειρότερες σε σχέση με περιοχές που έχουν λευκό πληθυσμό, εξηγούν οι ειδικοί .Παρόμοια η εικόνα και στα σχολεία. Η ποιότητα των σχολείων στις μαύρες συνοικίες είναι αισθητά χειρότερη απ΄ ότι στις λευκές. Αντίστοιχες είναι οι δυνατότητες των Αφροαμερικανών και στην αγορά εργασίας.
Οι μαύροι ζουν συνήθως σε συνοικίες με υψηλή ατμοσφαιρική ρύπανση, με λίγες δυνατότητες να αγοράσουν πιο υγιεινά τρόφιμα, με αποτέλεσμα να τρέφονται συχνά με κατεψυγμένα προκατασκευασμένα φαγητά . Αυτός είναι ο λόγος που υποφέρουν συχνότερα από χρόνιες παθήσεις. Ενήλικες Αφροαμερικανοί πάσχουν πολύ συχνότερα από διαβήτη. Το γεγονός ότι η κατάσταση της υγείας των Αφροαμερικανών είναι κατά μέσο όρο και συγκριτικά χειρότερη, αντικατοπτρίζεται και στο προσδόκιμο ζωής τους που είναι κατά τέσσερα χρόνια χαμηλότερο σε σύγκριση με τους λευκούς Αμερικανούς.
ΤΑ ΝΟΥΜΕΡΑ
Σύμφωνα με στοιχεία μέτρησης της 11ης Ιουνίου 2014 οι Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής έχουν πληθυσμό 318.195.000 κατοίκων. Με βάση αυτά τα στοιχεία οι ΗΠΑ είναι η τρίτη μεγαλύτερη σε πληθυσμό χώρα στον κόσμο. Είναι μια αστική χώρα καθώς το 82% του πληθυσμού της κατοικεί σε πόλεις και προάστια σύμφωνα με απογραφή του 2011.
Το ομοσπονδιακό γραφείο απογραφών των ΗΠΑ χαρακτηρίζει ως λευκούς τους κατοίκους που κατάγονται και έφτασαν στις ΗΠΑ από την Ευρώπη την Βόρεια Αμερική και την Μέση Ανατολή ή την Βόρεια Αφρική. Οι λευκοί συγκροτούν την πληθυσμιακή πλειοψηφία των ΗΠΑ και αριθμούν σε 223.553.265 εκατομμύρια ή 72,4% του πληθυσμού σύμφωνα με την τελευταία απογραφή. Οι ισπανόφωνοι Λατίνοι αποτελούν το 15% του πληθυσμού συνθέτοντας έτσι την μεγαλύτερη μειοψηφία του έθνους. Οι αφροαμερικάνοι αποτελούν την μεγαλύτερη φυλετική μειοψηφία με ποσοστό 13%. Οι λευκοί μη ισπανόφωνοι ή Λατίνοι κάτοικοι που μέσα στους οποίους συμπεριλαμβάνονται και κάτοικοι της Μέσης Ανατολής και της Βόρειας Αφρικής αποτελούν το 63% του πληθυσμού.
Οι λευκοί Αμερικάνοι αποτελούν την πλειοψηφία σε κάθε περιοχή. Το μεγαλύτερο ποσοστό τους συγκεντρώνεται στις κεντροδυτικές πολιτείες όπου φθανουν στο 80%. Το 55% των αφροαμερικανών ζουν στο Νότο. Η πλειοψηφία όλων των υπόλοιπων ομάδων είναι στην δύση όπου είναι συγκεντρωμένο το 42% των ισπανόφωνων Λατίνων το 46% των Ασιατών Αμερικάνων το 48% των ινδιάνων Αμερικάνων και ιθαγενών και το 68% των ιθαγενών του Ειρηνικού και της Χαβάης.
Οι ΗΠΑ είναι ένα εθνικά και φυλετικά πολυπολιτισμικό κράτος. Το γραφείο απογραφών επίσημα αναγνωρίζει έξι εθνικές και φυλετικές κατηγορίες: Λευκοί Αμερικάνοι,Ιθαγενείς Αμερικάνοι και ιθαγενείς της Αλάσκα,Ασιάτες Αμερικάνοι,Αφροαμερικάνοι και ιθαγενείς της Χαβάης καθώς και άλλοι κάτοικοι νησιών του Ειρηνικού.
Το γραφείο απογραφών χαρακτηρίζει σήμερα τους ισπανόφωνους Λατίνους ως μια διευρυμένη ομάδα, που συνθέτει την ανερχόμενη μειοψηφία του κράτους.
Ο ΦΛΟΙΝΤ ΚΑΙ ΤΟ ΚΙΝΗΜΑ
Ο θάνατος του Φλοιντ είναι συνώνυμος πια με το κίνημα . Μετά το τραγικό περιστατικό μέσω των social media δημιουργήθηκε ένα μέτωπο κατά της καθεστηκυίας τάξης με σαφή πολιτικά χαρακτηριστικά .
Άμεσες ήταν οι αντιδράσεις γνωστών καλλιτεχνών και απλού κόσμου, προσπαθώντας να καταδείξουν τις ανισότητες τις οποίες βιώνουν οι αφροαμερικανοί. Ο Πρόεδρος των Η.Π.Α., Ντόναλντ Τραμπ, δίχασε με τις απόψεις του την κοινή γνώμη, δημιουργώντας ένα μεγάλο κύμα αντιδράσεων σε παγκόσμιο επίπεδο. Συγκεκριμένα, κατηγόρησε τους Κυβερνήτες των πολιτειών ότι δεν είναι ικανοί να διαχειριστούν την κρίση που έχει ξεσπάσει, ζητώντας τους, παράλληλα, να θέσουν σε ισχύ στις Πολιτείες τους τον Νόμο 1801 περί Εξέγερσης και να κινητοποιήσουν την Εθνική Φρουρά. Πολλές πολιτείες έθεσαν σε ισχύ την Εθνοφρουρά ενώ μετά τις αλλεπάλληλες καταστροφές σε καταστήματα, ο Δήμαρχος της Ν. Υόρκης επέβαλε απαγόρευση κυκλοφορίας στην πόλη κατά τις νυχτερινές ώρες.
Στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης επανήλθε το ακτιβιστικό κίνημα Black Lives Matter, το οποίο ξεκίνησε το 2013 μετά από έναν ακόμα θάνατο αφροαμερικανού από αστυνομικά πυρά. Χρησιμοποιώντας το χάσταγκ: #BlackLivesMatter (Οι ζωές των μαύρων έχουν σημασία), οι χρήστες των μέσων κοινωνικής δικτύωσης έστειλαν το δικό τους μήνυμα, ενώ αναρτήθηκε μεγάλο υλικό από περιπτώσεις αστυνομικής βίας και κατάχρησης εξουσίας. Επιπλέον, οργανώθηκε η διαδικτυακή διαμαρτυρία «Blackout Tuesday», κατά την οποία διασημότητες από όλο τον κόσμο γέμισαν τα προφίλ τους με μαύρα τετραγωνάκια σε ένδειξη πένθους για τη δολοφονία του Φλόιντ. Πολλές διασημότητες, επίσης, ζήτησαν από τους πολίτες να αποκτήσουν δράση και να συμμετέχουν σε πορείες και εκδηλώσεις. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα της Μπιγιονσέ, της Μπίλι Άιλις, της Αριάνα Γκράντε και πολλών άλλων.
Ο ΡΑΤΚΛΙΦ ΣΕ ΡΟΛΟ ΧΟΥΒΕΡ
Ο Τραμπ συσκέφτηκε με τον εαυτό του και αποφάσισε . Η επιλεγμένη καταστολή – όπως ονομάζεται – μπορεί να διορθώσει τα κακώς κείμενα .
Ο Αμερικανός πρόεδρος είναι καχύποπτος για την προεκλογική περίοδο και θέλει πλήρη έλεγχο .
Θέλει ένα πρόσωπο να συντονίζει τα πάντα . Είναι γνωστός ο θαυμασμός του Τραμπ για την προσωπικότητα του ιδρυτή του FBI. Έντγκαρ Χούβερ
Πριν λίγο καιρό η αμερικανική Γερουσία ενέκρινε τον Ρεπουμπλικάνο βουλευτή Τζον Ράτκλιφ ως τον επόμενο Διευθυντή των Υπηρεσιών Πληροφοριών (Director of National Intelligence, DNI), μια νίκη για τον πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ στη δεύτερη προσπάθειά του να εγκαταστήσει τον συντηρητικό Ρεπουμπλικάνο στο πόστο του επικεφαλής της κοινότητας των μυστικών υπηρεσιών.
O Τραμπ πιστεύει ότι ο Ρατκλιφ μπορεί να είναι ο νέος Χουβερ.
Ο βουλευτής του Τέξας, γνωστός για την απόλυτη αφοσίωση και πίστη του στον μεγιστάνα πρόεδρο, έλαβε 49 ψήφους υπέρ έναντι 44 κατά, πολύ περισσότερες αρνητικές ψήφους από οποιονδήποτε άλλο προηγούμενο υποψήφιο για αυτό το νευραλγικής σημασίας αξίωμα.
Ο Τραμπ ανακοίνωσε για πρώτη φορά τον περασμένο Ιούλιο ότι ήθελε τον Ράτκλιφ για τη θέση του Διευθυντή των Υπηρεσιών Πληροφοριών, που δημιουργήθηκε το 2004 για να επιβλέπει τις δραστηριότητες της CIA, της NSA και άλλων 15 υπηρεσιών πληροφοριών των ΗΠΑ.
Ωστόσο, η υποψηφιότητα του αποσύρθηκε μετά από μόλις πέντε ημέρες, όταν αμφότεροι Δημοκρατικοί και Ρεπουμπλικάνοι αμφισβήτησαν τα προσόντα του και εν μέσω αναφορών για ανακρίβειες στο βιογραφικό του, όπου υπερέβαλε για το ρόλο του στη δίωξη τρομοκρατών ενώ διατελούσε εισαγγελέας στο Τέξας.
Που θα πάει η Αμερική με τον διαρθρωτικό ρατσισμό στο μέλλον ?
Λίγους μήνες πριν τις αμερικανικές εκλογές του Νοεμβρίου ένα τυχαίο περιστατικό μπορεί να αλλάξει την ροη της ιστορίας .
Η Μέκκα της δημοκρατίας σίγουρα έχει δημοκρατικές δικλείδες ασφαλείας .
Όμως για να θωρακιστεί μια δημοκρατική κοινωνία καλύτερα, πρέπει να εξαλείψει τις εστίες που προκαλούν τον ρατσισμό.
Μπορεί να γίνει αυτό στην σύγχρονη Αμερική ?
Αν δεν βελτιωθούν οι οικονομικές συνθήκες για μεγάλες πληθυσμιακές κατηγορίες, η Αμερική θα συνεχίσει να είναι η κοινωνία των αντιθέσεων .
ΔΙΑΒΑΣΤΕ ΕΠΙΣΗΣ
