Και ξαφνικά η «Ωκεανίς» άλλαξε δρομολόγιο!
Αλήθεια… αφού τις κακοκαιρίες τις βαφτίζουμε με την αλφάβητο… γιατί παραλείψαμε το… «Ψ»;
Μήπως γιατί από «ψ» αρχίζει και το… ψέμα; Πόσο πονηρός μπορείς να γίνεις;
Για να οδηγήσεις τον ταύρο μακριά από τον ταυρομάχο, τον κάνεις να κυνηγά το κόκκινο πανί!
Βάζεις και τους «γνωστούς – άγνωστους» να «πνίξουν» την απόγνωση!
Όχι παίζουμε…
Η «Ωκεανίς» άλλαξε δρομολόγιο! Ποσώς ενδιαφέρει η κοινωνική θολούρα που μοιράζεται…
Οι τραπεζίτες όμως παίρνουν σιγά – σιγά και μουλωχτά αυτό που θέλουν!
Τώρα η «Ωκεανίς» δεν θα ασπρίσει την Αθήνα!
Να μαθαίναμε άραγε ποτέ ποιοί είναι στο… «κόλπο»;
Θα μου πείτε ότι είναι… ηλίου φαεινότερον! Είναι όμως τόσες οι «πηγές»… τόσα τα «χρώματα» που χάνεις τον μπούσουλα!
Άντε τώρα να ξαναγυρίσουμε στο «Α»!
Εκεί βρίσκουμε την Αγάπη… αλλά και την Απάτη!
Και ο Ρώσος λογοτέχνης Πούσκιν έλεγε: Η Αγάπη είναι μια μαγευτική Απάτη την οποία ο άνθρωπος δέχεται με την καλή του θέληση!
Ο Σπαρτιάτης πολιτικός και στρατηγός, Λύσανδρος, έλεγε επίσης: Ό,τι δεν κατορθώνει η δορά του λιονταριού, το επιτυγχάνει η δορά της αλεπούς!
