Ο δρόμος της συνεισφοράς, έχει γίνει πλέον μονόδρομος για την σημερινή γυναίκα
Η 8η Μαρτίου καθιερώθηκε ως μέρα της γυναίκας, σε ανάμνηση της μεγάλης εκδήλωσης διαμαρτυρίας που έγινε στις 8 Μαρτίου του 1857, από τις εργάτριες κλωστοϋφαντουργίας στη Νέα Υόρκη, οι οποίες διαδήλωναν ζητώντας καλύτερες συνθήκες εργασίας.
Ήταν μία από τις πρώτες δυναμικές κινήσεις διεκδίκησης δικαιωμάτων από τις γυναίκες και μέσα από τους αγώνες που προηγήθηκαν και συνεχίστηκαν, απέδειξαν, με τις δικές τους δυνάμεις, το δίκαιο στην ισότητα των φύλων, κόντρα σε προαιώνια αγκυλώματα, σε κολλημένα μυαλά και σε αναχρονιστικές δοξασίες.
Απέκτησαν ανεπιστρεπτί το δικαίωμα των ίσων ευκαιριών και αυτό σε κάθε πολιτισμένη γωνιά της γης, το απολαμβάνουν σήμερα σε κάθε πτυχή της ζωής τους.
Βέβαια σε κάποιες κολλημένες κοινωνίες, εξακολουθούν να παλεύουν για να πετύχουν τα ίσα δικαιώματα και τον σεβασμό τους.
Οι θυσίες τους δεν έχουν τελειωμό!
Στη διαδρομή τους, στην οποία έχουν πλέον τριπλή ευθύνη, συχνά – πυκνά τους γεννιέται ένα μεγάλο ερώτημα.
Θέλουν, αξιοποιώντας το δικαίωμα των ίσων ευκαιριών, να είναι και να παραμείνουν στα προσωπικά τους κεκτημένα, με οικονομική συνεισφορά στην οικογένεια ή να σταθούν στην προαιώνια αποστολή τους, η οποία τις θέλει μόνο θεμέλιο λίθο της οικογένειας;
Μπορούν άραγε να τα συνδυάσουν και τα δύο;
Έμαθαν λοιπόν, μετρώντας τις δυνάμεις τους, ότι μπορούν.
Έτσι, στη σημερινή εποχή, το ερώτημα αυτό έχει γίνει πλέον θεωρητικό.
Για την ευθύνη της μητρότητας δεν γεννάται φυσικά κανένα θέμα, αν και ο εκφυλισμός των αξιών, έχει ακουμπήσει την «μυρωδιά» του…
Η σημερινή πραγματικότητα, με τα πάμπολα προβλήματα που αντιμετωπίζει η οικογένεια, δείχνουν πως ο δρόμος της συνεισφοράς, έχει γίνει για την σημερινή γυναίκα μονόδρομος.
Και αυτό δεν το ζητά μόνο η ανάγκη της καθημερινής επιβίωσης, ή η στήριξη της οικογένειας σε δύσκολους καιρούς, αλλά και ο σεβασμός απέναντι στην ισότητα των φύλων και των ίσων ευκαιριών.
Σε μια πολύπλευρη παρουσία της γυναίκας στην κοινωνία, αυτής της συζύγου, της μητέρας, της υπεύθυνης για την φροντίδα του σπιτιού, έχουν προστεθεί πλέον και αυτή της γυναίκας της εργασίας, της γυναίκας καριέρας, επιστήμονα, λειτουργού και οφείλει στους ρόλους αυτούς να ανταποκριθεί με υπευθυνότητα και σεβασμό στην αποστολή της.
Και το πολύ ευχάριστο είναι, ότι στον μονόδρομο αυτόν, η πλειονότητα από τις γυναίκες, έχει να δείξει σπουδαία αποτελέσματα, πολύ παραπάνω ακόμη και από τα αναγκαία επιθυμητά.
Γιατί εκτός των άλλων, η γυναίκα έχει αποδείξει, ότι διαθέτει δυνατή θέληση και Ιώβεια υπομονή.
