Μετά από χρόνια προσωπικών και συλλογικών προσπαθειών, ατέλειωτων ταξιδιών από την Βραζιλία στην Ελλάδα, απογοητεύσεων, δακρύων, απελπισίας, ατέρμονων συναντήσεων, μεγάλων οικονομικών εξόδων αλλά και πίστης και αποφασιστικότητας, χαρακτηριστικών που σίγουρα κατείχε και ο «Αετός του Σουλίου, έκανε πραγματικότητα ένα μεγάλο της όνειρο να γίνει επιτέλους μέρος της γης του τιμημένου προγόνου της, που τόσο αγαπά από παιδί, αποκτώντας την ελληνική υπηκοότητα!
Η Ελιζαμπέτε Μπότσαρη ποζάρει με καμάρι κρατώντας στα χέρια της το πολυπόθητο έγγραφο και αγκαλιάζοντας την ελληνική Σημαία!
Περήφανη Ελληνίδα μετά από δέκα χρόνια προσπαθειών!
Όπως λέει η ίδια αποκλειστικά στο newsbreak: «ναι, τελικά πήρα τη νομική μου αναγνώριση ως Ελληνίδα πολίτης. Νιώθω νικήτρια, αισθάνομαι μια ολοκλήρωση, μετά από πολλά χρόνια αγώνα και δυσφήμησης. Η καρδιά μου είναι τώρα γαλήνια, γνωρίζοντας ότι αποδόθηκε δικαιοσύνη και ότι τίμησα το όνομα της οικογένειάς μου. Κατά τη διάρκεια της τελετής στις 24 Οκτωβρίου στις 12 το μεσημέρι, ήμουν πολύ συγκινημένη. Ήταν ένα μείγμα ικανοποίησης, ένα αίσθημα νίκης και πίστης στον Θεό, ο οποίος ήταν κοντά μου όλα αυτά τα χρόνια και μου υπενθύμιζε να συνεχίσω γιατί ο σκοπός του μου είναι άξιος. Και αυτό το πίστευα πάντα. Όταν έχουμε νόμιμα δίκαιο, ο χρόνος θα απαντήσει στις επιθυμίες μας».
Η 49χρονη αρχιτέκτονας και ιδιοκτήτρια καταστήματος με παραδοσιακά ελληνικά γλυκά στο Σάο Πάολο της Βραζιλίας λέει πως όταν ξεκίνησε επίσημα την διαδικασία για την απόκτηση της υπηκοότητας δέκα χρόνια πριν (ανεπίσημα τριάντα χρόνια πριν!) σκέφτηκε πως θα ήταν κάτι πολύ απλό, συλλογής και οργάνωσης εγγράφων ώστε να αποκτήσει κάτι που δικαιούται ως κόρη Έλληνα πολίτη.
«Τελικά, ήταν μια μακρά διαδικασία “ποτισμένη” από πολλή γραφειοκρατία και κενές διαδικασίες με ακατανόητες απαιτήσεις από το ελληνικό υπουργείο Εσωτερικών», λέει τώρα μετά τα όσα βίωσε.
Η «μάχη» για την υπηκοότητα
Περιγράφοντας συνοπτικά τις εμπειρίες της όλα αυτά τα χρόνια της «μάχης» η απόγονος του γενναίου και ακούραστου οπλαρχηγού λέει πως «η πρώτη διαδικασία ήταν η αίτηση για διπλή υπηκοότητα, η οποία απορρίφθηκε με την αιτιολογία ότι ο νόμος δεν με ίσχυε επειδή γεννήθηκα πριν από το 1983.Πριν την πανδημία, είχα πληρώσει για την διαδικασία πολιτογράφησης, αλλά δεν προχώρησε. Το 2022, υπήρχαν πληροφορίες ότι το ελληνικό προξενείο στην πόλη μου, το Σάο Πάολο, θα έκλεινε και οι Έλληνες δεν θα μπορούσαν να συνεχίσουν τις διαδικασίες».
Δείτε στο παρακάτω βίντεο τη στιγμή που η απόγονος του Μάρκου Μπότσαρη λέει. συγκινημένη, τον όρκο του Έλληνα πολίτη:
Τότε αποφάσισε να έρθει η ίδια στην Ελλάδα ώστε να παρουσιαστεί προσωπικά στο Υπουργείο Εσωτερικών, να καταλάβει τι συνέβαινε αλλά κυρίως να ξεκαθαρίσει στις αρμόδιες αρχές πως ήταν όπως λέει χαρακτηριστικά«ένας ζωντανός άνθρωπος, με ελληνική σάρκα και οστά και όχι απλά ένα μάτσο χαρτιά». Σε αυτό το ταξίδι, είχε την ευκαιρία να γνωρίσει καλύτερα την πατρίδα της και τα μέρη όπου «ανέπνευσαν» οι πολεμιστές της Επανάστασης, όπως το Σούλι, το Μεσολόγγι, τα Γιάννενα, τη Ναύπακτο αλλά και αρκετά νησιά. Μίλησε με εκατοντάδες άτομα, με τον σύμβουλο του Πρωθυπουργού, βουλευτές, πήγε επίσης στο γραφείο του Δημάρχου Αθηναίων και μίλησα σε ραδιοφωνικούς σταθμούς, τηλεόραση και εφημερίδες αναζητώντας υποστήριξη για να καταφέρει την μεγάλη επιθυμία της.
Αν μπορούσε να δώσει μια απάντηση στην ερώτηση γιατί η διαδικασία διήρκεσε τόσα πολλά χρόνια η Ελιζαμπέτε Μπότσαρη με ειλικρίνεια και νόημα επισημαίνει:
«Κατά τη γνώμη μου, το Υπουργείο δεν γνωρίζει πώς να εφαρμόσει τους δικούς του νόμους, με αποτέλεσμα οι διαδικασίες να «λιμνάζουν». Φοβούνται μήπως πάρουν τη λάθος απόφαση και δημιουργούν πολλές διαδικασίες για να εξασφαλίσουν ότι θα επιτευχθεί λύση. Πρόκειται για μια γραφειοκρατία που ταπεινώνει και περιφρονεί τους Έλληνες, που ζουν στο εξωτερικό αλλά και αυτούς που ζουν στην Ελλάδα.Με τα χρόνια, έχω ακούσει πολλές ιστορίες σαν και τη δική μου και χειρότερες. Αλλά ποιος μπορεί να πει στις ελληνικές αρχές πως να κάνουν τη δουλειά τους; »
Στον τάφο του Μάρκου Μπότσαρη, καταθέτοντας στεφάνι
Η επόμενη μέρα
Η περηφάνια που νιώθει η οικογένεια της Ελιζαμπέτε για την ξακουστή καταγωγή της δεν περιγράφεται με λόγια και συνεχίζουν την «παράδοση» όντας άνθρωποι ακέραιοι, με ισχυρή αποφασιστικότητα, με καρδιά και απέραντο αίσθημα δικαιοσύνης.
Η «επόμενη μέρα» για την 49χρονη θέλει να έχει περισσότερη ηρεμία μετά την «καταιγίδα» των δέκα περασμένων ετών του σκληρού αγώνα. Όπως τονίζει, θέλει σίγουρα να έρχεται στην χώρα μας -και πλέον χώρα της- πιο συχνά.
Η Ελιζαμπέτε επισημαίνει πως η περίπτωση της θέλει να υπάρχει ως παράδειγμα και έμπνευση για τους Έλληνες του εξωτερικού που επιθυμούν να λάβουν την πολυπόθητη υπηκοότητα, αλλά κουράζονται από την γραφειοκρατία. «Να τους πω ότι θα γίνει το όνειρό τους όταν η αλήθεια και ο νόμος είναι κυρίαρχα», επισημαίνει. Την ίδια στιγμή, η 49χρονη Ελληνίδα πλέον θέλει να ευαισθητοποιήσει τις τοπικές αρχές, ώστε να καταλάβουν ότι όταν ένας Έλληνας, ακόμη και στο εξωτερικό, ζητά την αναγνώριση, δεν πρόκειται μόνο για έγγραφα, αλλά για την ταυτότητα του.
Τι σημαίνει να είσαι Έλληνας;
Μια ερώτηση που έρχεται αυθόρμητα είναι «Ελιζαμπέτε, τι σημαίνει να είσαι μέρος της Ελλάδας σήμερα;»
«Είναι μια κατάσταση μεγαλύτερη από την ίδια την ύπαρξη, κουβαλάμε μια πλούσια κληρονομιά, όχι μόνο υλική, αλλά και πνευματική. Η ιστορία μας ήταν το λίκνο του πολιτισμού! Η φιλοσοφία μας εμπνέει τον κόσμο μέχρι σήμερα. Παρακαλούμε τιμήστε την ιδιαίτερη καταγωγή σας και αναλάβετε δράση για να δημιουργήσετε ένα καλύτερο μέλλον για την Ελλάδα και τους Έλληνες. Όπως έλεγε και ο πατέρας μου, σιγά, σιγά και πάντα! Ζήτω η Ελλάδα και ζήτω ο Μπότσαρης!», αναφέρει με συγκίνηση και περηφάνεια.
Ο πατέρας της κ. Μπότσαρη, Βασίλης, γεννήθηκε στην Ελλάδα το 1928 και πήγε στη Βραζιλία το 1956 για να βρει δουλειά καθώς οι συνθήκες στην Ελλάδα ήταν δύσκολες εκείνη την περίοδο. Στην Βραζιλία, εργάστηκε ως υδραυλικός, ηλεκτρολόγος, έμπορος, μεταξύ άλλων. Στη συνέχεια της ζωής του, ταξίδεψε αρκετά ως ναυτικός και εγκαταστάθηκε μόνιμα στην Βραζιλία. Ο Μάρκος Μπότσαρης ήταν ο προπάππους του παππού της Ελιζαμπέτε.
Η Ελιζαμπέτε Μπότσαρη καταλήγοντας θέλει να ευχαριστήσει όσους στάθηκαν στο πλευρό της σε όλη τη διάρκεια της δεκάχρονης διαδικασίας για την απόκτηση της υπηκοότητας, ιδιαίτερα τον πρόξενο της Ελλάδας στη Βραζιλία κ. Θωμά Ματσούκα.
