Της Δέσποινας Σπανού
Οι μεγαλειώδεις συγκεντρώσεις για το έγκλημα των Τεμπών αποτέλεσαν μια
πραγματική ανάσα για όλους μας. Μια γερή εισπνοή οξυγόνου μετά την
ασφυξία που βιώνουμε όλα αυτά τα χρόνια. Οι εξελίξεις αυτές προκαλούν
ερωτήματα και αναδεικνύουν συμπεράσματα.
-Πού οφείλεται αυτή η τεράστια ανταπόκριση και συμμετοχή του κόσμου μετά
από πρόσκληση των συγγενών των θυμάτων;
– Ποιες είναι οι διαθέσεις του λαού απέναντι στην κυβέρνηση, αλλά και
απέναντι στην αντιπολίτευση;
Οι πρόσφατες κινητοποιήσεις (26.1 και 28.2) είναι οι μεγαλύτερες
μεταπολιτευτικές συγκεντρώσεις, που ανατρέπουν την αντίληψη για
παραίτηση και ανοχή της κοινωνίας μετά τα μνημόνια, τις κωλοτούμπες και τις
απογοητεύσεις. Εκφράζουν την οργή και την απογοήτευση του λαού όχι μόνο
για τα Τέμπη, αλλά για το σύνολο της κυβερνητικής πολιτικής, που οδηγεί σε
μία συνεχή φτωχοποίηση της πλειονότητας του ελληνικού λαού και σε μια
διάλυση των πάντων. Στην συγκεκριμένη περίπτωση, η αγανάκτηση για τα
προβλήματα της καθημερινής επιβίωσης προστέθηκε στην οργή για τον
θάνατο 57 νέων ανθρώπων, για την κατάσταση των σιδηροδρόμων, για την
προκλητική συγκάλυψη των πραγματικών αιτιών του δυστυχήματος, για τον
πόνο των συγγενών και τον χυδαίο τρόπο αντιμετώπισής τους από την
κυβέρνηση.
Η πλειονότητα των ανθρώπων που συμμετείχαν στα συλλαλητήρια είδαν τον
εαυτό τους στη θέση των συγγενών και αυτό μαζί με όλα τα άλλα ήταν η
σταγόνα στο ποτήρι για το ξέσπασμα κατά της κυβέρνησης, που απέδειξε
πλέον ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη, παρά τη στήριξή της από το οικονομικό
και μιντιακό κατεστημένο, είναι εντελώς απονομιμοποιημένη στη συνείδηση
του λαού. Αποδείχτηκε δηλαδή ότι ο βασιλιάς είναι γυμνός.
Η αλήθεια είναι ότι η κυβέρνηση Μητσοτάκη είναι μακράν η χειρότερη
κυβέρνηση της μεταπολίτευσης. Αποτελεί ένα κλειστό κύκλωμα εξουσίας με
επίκεντρο τον ίδιο τον πρωθυπουργό, με απόλυτο έλεγχο του Τύπου και της
Δικαιοσύνης, και με αυτόν τον τρόπο έπληξε όλα τα κοινωνικά δικαιώματα,
διέλυσε όλες τις δημόσιες κοινωνικές υποδομές προς όφελος του ιδιωτικού
Τομέα, ξεπούλησε το τελευταίο ίχνος εθνικής ανεξαρτησίας και έφτασε τη
διαφθορά στο χειρότερο σημείο που υπήρξε ποτέ στο ελληνικό κράτος. Είναι
χαρακτηριστικό ότι για το μπάζωμα που έκαναν στα Τέμπη, έδωσαν 675.000
ευρώ με απευθείας αναθέσεις, εκ των οποίων οι 200.000 σε εταιρεία που δεν
είχε συσταθεί ακόμη! Ο πρωθυπουργός ακόμα και μετά τη μεγαλειώδη
συγκέντρωση στις 26.1.25 συνέχισε να είναι προκλητικός, τα απέδωσε όλα σε
συνομωσία, χρησιμοποιώντας Βορίδη, Γεωργιάδη, Πορτοσάλτε για να
τρομοκρατήσουν τον κόσμο! Τους γύρισε μπούμεραγκ! Σίγουρα είναι
επικίνδυνοι και πρέπει να φύγουν!
Από την άλλη όμως, η αντιπολίτευση είναι εντελώς ανίκανη να εισπράξει τη
φθορά της Ν. Δ., διότι έχει τις τεράστιες δικές της ευθύνες για όσα έκανε και
κάνει. Δεν διαφοροποιείται από τις βασικές κυβερνητικές επιλογές και γι’ αυτό
δεν εμπνέει τον λαό. Οι πρόσφατες κινητοποιήσεις απέδειξαν ότι η βασική
αντιπολίτευση στη Ν.Δ. είναι ο ίδιος ο λαός, ο οποίος μπορεί να φέρει
ανατροπές και αναζητεί πολιτικό υποκείμενο.
Ακόμα και στην υπόθεση των Τεμπών η αντιπολίτευση σύρθηκε πίσω από τα
γεγονότα. Οι μεγάλες κινητοποιήσεις έγιναν με πρωτοβουλία των συγγενών
των θυμάτων, στην οποία ανταποκρίθηκε η πλειονότητα του ελληνικού λαού.
Ακόμη και η συζήτηση στη Βουλή δεν ανέδειξε τίποτα το ουσιαστικό. Η
πρόταση του ΠΑΣΟΚ για σύσταση προανακριτικής αφορούσε μόνο τον
Τριαντόπουλο (οι γονείς είχαν μηνύσει και άλλα πολιτικά πρόσωπα και τον
πρωθυπουργό), η δε συζήτηση για την πρόταση μομφής, παρά την ένταση με
την οποία διεξήχθη, δεν έθιξε κανένα από τα ουσιαστικά προβλήματα, που
απασχολούν την κοινωνία και έχουν προκαλέσει, μαζί με την προσπάθεια της
κυβέρνησης για συγκάλυψη, την οργή και την αγανάκτηση του λαού. Ακρίβεια,
φτώχια, διάλυση όλων των υποδομών, ξεπούλημα της εθνικής ανεξαρτησίας.
Αναζητείται λοιπόν ουσιαστική αντιπολίτευση.
Στην πολιτική όμως όπως και στη φυσική τα κενά καλύπτονται και μέσα σε
λίγο χρόνο μπορούν να γίνουν πολλά, αν οι συνθήκες είναι κατάλληλες. Η
συγκρότηση ενός μεγάλου πολιτικοκοινωνικού μετώπου με συγκεκριμένο
πρόγραμμα για προστασία του λαϊκού εισοδήματος και επαναφορά
κοινωνικών, δημοκρατικών και εργασιακών δικαιωμάτων, για ανασυγκρότηση
του παραγωγικού ιστού της χώρας, για υπεράσπιση της εθνικής ανεξαρτησίας
και της ειρήνης, που θα ανοίξει νέους δρόμους για τον λαό και τον τόπο είναι
αδήριτη ανάγκη.
Και είναι εφικτό, αρκεί οι κινητοποιήσεις να συνεχιστούν και η κοινωνία να
είναι σε εγρήγορση.
Η Δέσποινα Σπανού είναι
πρώην Αντιπρόεδρος της ΑΔΕΔΥ, Στέλεχος της ΛΑΕ-ΑΑ
