Πέθανε ο σπουδαίος μουσικοσυνθέτης Μίμης Πλέσσας, λίγες ημέρες προτού συμπληρώσει τα εκατό χρόνια ζωής, έκανε γνωστό τις πρώτες πρωινές ώρες σήμερα με ανάρτησή της σε ιστότοπους κοινωνικής δικτύωσης η σύζυγός του Λουκίλα Καρρέρ.
Αποχαιρετώντας τον τρυφερά ανέφερε «κι εσύ δεν θα ’σαι πλάι μου, αστέρι της ζωής μου», προσθέτοντας «σε ευχαριστώ για όλα» και «σε λατρεύω για πάντα».
Ο μουσικοσυνθέτης με τις αμέτρητες επιτυχίες έφυγε από τη ζωή έχοντας αφήσει πίσω του σπουδαία παρακαταθήκη.
Από τους πιο σημαντικούς και παραγωγικούς Έλληνες συνθέτες, που διένυε με χαρακτηριστική άνεση το φάσμα από την τζαζ και την ελαφριά μουσική έως το έντεχνο λαϊκό τραγούδι και τις μεγάλες μουσικές φόρμες, ο Μίμης Πλέσσας ξεχώρισε από πολύ νωρίς με το ταλέντο του, μόνο στην Ελλάδα και διεθνώς.
Αξέχαστες θα μείνουν οι επιτυχίες του “Αν σ’ αρνηθώ αγάπη μου”, “Εκείνο το πρωί στην Κηφισιά”, “Τι σου ΄κανα και πίνεις”, “Τόσα καλοκαίρια”, “Ποιος το ξέρει”, “Οι χάντρες”, “Μα τώρα αγάπη μου”, “Η Μυρσίνη βάζει τα άσπρα”, “Απόψε σε θέλω”, “Μην του μιλάτε του παιδιού”, “Άμα δείτε το φεγγάρι”, “Η πρώτη μας νύχτα”, “Μεθυσ’ απόψε το κορίτσι μου”, “Πρώτη φορά”, “Τα φιλιά”, “Έπεφτε βαθιά σιωπή”, “Χίλιες βραδιές”, “Του αγοριού η καρδιά”, “Θα πιω απόψε το φεγγάρι”, “Ξημερώνει Κυριακή”, “Κορίτσι στάσου να σου πω”, “Όλα δικά σου”, “Είμαι γυναίκα του κεφιού”, “Πέρα στα παλιά σεράγια”, “Πρώτη φορά”, “Έκλαψα χτες”, “Το κερί μου έλιωσε”, “Μια με θέλεις μια με διώχνεις”, “Οι μέρες του καλοκαιριού”, “Με βρήκε ο ήλιος” και πολλές άλλες.
Ο Μίμης Πλέσσας γεννήθηκε τη 12η Οκτωβρίου 1924 στην Αθήνα. Σε ηλικία 15 ετών έγινε ο πρώτος σολίστ πιάνου στο τότε Εθνικό Ίδρυμα Ραδιοφωνίας. Φοίτησε στο Λεόντειο Λύκειο και στη συνέχεια σπούδασε στη Φυσικομαθηματική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στη Χημεία στις Ηνωμένες Πολιτείες Αμερικής, όπου το 1952, νεαρός πιανίστας ακόμα, τιμήθηκε με το πρώτο βραβείο μουσικής του Πανεπιστημίου της Μινεσότα, ενώ την επόμενη χρονιά κατετάγη πέμπτος πιανίστας στις ΗΠΑ. Το 1952 άρχισε επίσης την ενασχόληση του με τη σύνθεση και από το 1956 ως μαέστρος και συνθέτης. Διακρίθηκε επτά φορές διεθνώς (Βαρκελώνη το 1960, Βαρσοβία το 1962, Βέλγιο το 1963, Ιταλία (Άλτο Μόντε) 1964, ΗΠΑ το 1965, Παρίσι το 1968 και Τόκιο το 1970) και έξι φορές στη χώρα μας (Αθήνα και Θεσσαλονίκη 1959, 1963, 1964 και 1967). Έχει διευθύνει με έργα του μεγάλες ορχήστρες στον κόσμο.
Η καλλιτεχνική και συνθετική του δραστηριότητα καλύπτει όλους τους τομείς της μουσικής, στο θέατρο, τον κινηματογράφο, το ραδιόφωνο και την τηλεόραση. Συνεργάστηκε με πληθώρα κορυφαίων τραγουδιστών (Ζωή Κουρούκλη, Νανά Μούσχουρη, Τζένη Βάνου, Γιοβάννα, Μαρινέλα, Ρένα Κουμιώτη, Γιάννης Βογιατζής, Γιάννης Πουλόπουλος, Τόλης Βοσκόπουλος, Στράτος Διονυσίου κ.α.), πολλούς από τους οποίους ανέδειξε μέσα από τα τραγούδια του. Τιμήθηκε επανειλημμένα με πλατινένιους και χρυσούς δίσκος, ενώ με το έργο του «Ο Δρόμος» (σε στίχους Λ .Παπαδόπουλου) κατέχει αδιαμφισβήτητα την πρώτη θέση στην ελληνική δισκογραφία.
Ο Μίμης Πλέσσας ασχολήθηκε με τη σύνθεση μουσικής στον κινηματογράφο και στο θέατρο, έχοντας στο ενεργητικό του περισσότερες από 100 ταινίες και δεκάδες παραστάσεις. Έγραψε επίσης τη μουσική και τα τραγούδια για την τηλεοπτική σειρά “Τα παιδιά της Νιόβης”. Ήταν ο παραγωγός της ιστορικής ραδιοφωνικής εκπομπής “Σε 30 δευτερόλεπτα” που ήταν μια εκπομπή βράβευσης γνώσεων με διάφορα δώρα στις δεκαετίες των 1960 – 1970. Υπήρξε επίσης μέλος της Ελληνικής Εταιρίας Θεατρικών Συγγραφέων, της Εταιρίας Μουσικοσυνθετών Στιχουργών Ελλάδος, της ΕΡΓΗΜ (σύγχρονης μουσικής) και πολλών άλλων καλλιτεχνικών συλλόγων. Αναγορεύτηκε επίτιμος διδάκτωρ του Τμήματος Χημείας του Πανεπιστημίου Πατρών (2010) και διδάκτωρ Χημείας του Πανεπιστημίου Κορνέλ των ΗΠΑ.
Το 1993 έγραψε τη μουσική για παράσταση βασισμένη στο βιβλίο του Τζορτζ Όργουελ «Η φάρμα των Ζώων» που παρουσιάστηκε στο Εθνικό Θέατρο σε σκηνοθεσία του Δ. Ποταμίτη και το 1998 ολοκλήρωσε την Λαϊκή Όπερα «Ζευς» σε λιμπρέτο Γιάννη Καλαμίτση. Το 1999, σε λιμπρέτο Ιάκωβου Αυλητή, ολοκλήρωσε το ορατόριο «Κοσμάς ο Αιτωλός, ο Άγιος των σκλάβων», που παρουσιάστηκε το 2002 στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών. Το 2007 ηχογραφούνται συνθέσεις του σε ΗΠΑ, Μεγάλη Βρετανία, Γαλλία, Ολλανδία και Ισπανία, με σημαντικούς ερμηνευτές, σολίστες και σχήματα. Το 2009, στο Βεάκειο Θέατρο, δημιουργεί μια μοναδική συναυλία αφιέρωμα στη «Φωνή», μετά από ανάθεση του Διεθνούς Οργανισμού Λογοθεραπείας και Φωνιατρικής (IALP), με καλλιτέχνες από όλα τα είδη της μουσικής. Το 2010 μεταφράζονται τραγούδια του στα τούρκικα από την Fide Koksal και κυκλοφορεί ο δίσκος «BRIDGES» σε Ελλάδα και Τουρκία.
Το 2011 δίνει δύο συναυλίες ως αφιέρωμα στο σύνολο του έργου του, με τίτλο «Τραγούδια που δεν έχουν εποχές», με 23 ερμηνευτές και ηθοποιούς, μουσικά σύνολα, jazz σχήματα και χορωδίες, στο Badminton Theatre. Το 2012 παρουσιάζει στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης και την ίδια χρονιά στο Μέγαρο Μουσικής Κομοτηνής, με τη συμμετοχή σημαντικών ερμηνευτών, ένα “ταξίδι” της διαδρομής του από την τζαζ έως τα τραγούδια του που κόσμησαν τη μεγάλη οθόνη. Το 2016, με αφορμή την επέτειο 50 χρόνων από την εμφάνισή του στη δισκογραφία με τον δίσκο “Ραντεβού στον αέρα” για την ομώνυμη ταινία του Γιάννη Δαλιανίδη, παρουσίασε το τελευταίο πλήρες έργο του “Διάφανος Σταυρός” με ερμηνευτή το Θάνο Ολύμπιο. Ο δίσκος τους έγινε πλατινένιος. Το 2022 δημιούργησε την επίσημη ορχήστρα του: την «Ορχήστρα Μίμης Πλέσσας».
Ο Μίμης Πλέσσας τιμήθηκε επανειλημμένα στην Ελλάδα και στο εξωτερικό, ενώ είχε λάβει πολλούς χρυσούς και πλατινένιους δίσκους. Στην Ελλάδα, μεταξύ πολλών άλλων διακρίσεων, τιμήθηκε το 2000 για τα 50 χρόνια προσφοράς του στην ελληνική μουσική και τον πολιτισμό από τον Δήμο της Αθήνας με την απονομή του “Χρυσού Μεταλλίου της πόλης” σε μια μεγάλη συμφωνική συναυλία στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, ενώ το 2001 του απονεμήθηκε ο Χρυσός Σταυρός του Τάγματος του Φοίνικα για την προσφορά του στον πολιτισμό από τον τότε Πρόεδρο της Δημοκρατίας Κωστή Στεφανόπουλου. Επιπλέον, τιμήθηκε το 2002 για τα 50 χρόνια του στην ελληνική μουσική σκηνή στο Ηρώδειο από το Υπουργείο Πολιτισμού, το 2004 ως ο «Άνθρωπος της Χρονιάς» από τον υπουργό πολιτισμού στην τελετή των προσωπικοτήτων για την προσφορά του στον παγκόσμιο πολιτισμό και το 2005 με την ανάθεση από το Φεστιβάλ Αθηνών της εναρκτήριας συναυλίας για τον εορτασμό των 50 χρόνων του θεσμού. Το 2006 η Ακαδημία Προσωπικοτήτων τον τίμησε για τη συνολική προσφορά του στον πολιτισμό και το 2007 ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος με τον Μεγαλόσταυρο του Αγίου Ανδρέου σε ειδική εκδήλωση στο Πατριαρχείο.
Με τη σύζυγό του Λουκίλα Καρρέρ απέκτησαν μια κόρη το 1998. Γιος του από προηγούμενο γάμο του είναι ο επίσης μουσικοσυνθέτης Αντώνης Πλέσσας.
Μίμης Πλέσσας, ο χημικός
Ο Μίμης Πλέσσας, που έφυγε από τη ζωή σήμερα σε ηλικία 100 ετών (θα τα συμπλήρωνε στις 12 Οκτωβρίου), δεν ήταν μόνο ένας χαρισματικός μουσικός. Είχε διακριθεί και στη χημεία, την επιστήμη, στην οποία είχε κάνει μεταπτυχιακές σπουδές.
Ο Μίμης Πλέσσας σπούδασε στη Φυσικομαθηματική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών και μετέβη τη δεκαετία του ’50 στην Αμερική, όπου εκπόνησε τη διδακτορική του διατριβή στο Πανεπιστήμιο Κορνέλ της Νέας Υόρκης. Αντικείμενό του ήταν η μελέτη της πρωτεΐνης μυελίνης, η μείωση της οποίας σχετίζεται με τη νόσο της σκλήρυνσης κατά πλάκας.
«Παίζοντας πιάνο στην Αμερική, προκειμένου να βοηθήσω την κατεστραμμένη από την Κατοχή οικογένειά μου, η καλή μου τύχη με έφερε νικητή ενός μουσικού διαγωνισμού στο Πανεπιστήμιο Μινεάπολη – Σαιντ Πολ. Αποφάσισα, όμως, να ανταλλάξω την υποτροφία, που μου δόθηκε, με μια υποτροφία για σπουδές στη Χημεία. Έτσι ολοκλήρωσα τη διδακτορική μου διατριβή», είχε τονίσει ο ίδιος στο ΑΠΕ-ΜΠΕ και στη δημοσιογράφο Μαρία Κουζινοπούλου τον Μάιο του 2009, όταν είχε συμπράξει με την Ελληνική Εταιρεία Σκλήρυνσης Κατά Πλάκας σε μια συναυλία στο Μέγαρο Μουσικής Θεσσαλονίκης, με τη διπλή ιδιότητα, του επιστήμονα και του καλλιτέχνη.
«Μπορεί στη μουσική να παραμένω αυτοδίδακτος, αλλά τελικά το περίεργο ήταν το πώς ασχολήθηκα με τη Χημεία. Έπαιζα πιάνο από πολύ μικρή ηλικία, ακόμα και κρυφά από την οικογένειά μου», είχε εξηγήσει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Μίμης Πλέσσας, που διατηρούσε έμπρακτα το ενδιαφέρον και την ευαισθησία του και γύρω από τα επιστημονικά θέματα.
Ο Μίμης Πλέσσας είχε τιμηθεί επανειλημμένα στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Η τελευταία φορά ήταν στις 7/6/2024, όταν η πρόεδρος της Δημοκρατίας Κατερίνα Σακελαροπούλου απένειμε το παράσημο του Ανώτερου Ταξιάρχη του Τάγματος της Τιμής στον μουσικοσυνθέτη -καθώς και στους Γιάννη Μαρκόπουλο, μετά θάνατον, και Λευτέρη Παπαδόπουλο- για την πολυσχιδή προσφορά τους στην ελληνική μουσική. «Με το παράσημο αυτό, τιμάμε μια προσωπικότητα της ελληνικής μουσικής, που αναγνωρίστηκε και αγαπήθηκε όσο λίγες», είχε πει μεταξύ άλλων η κ. Σακελλαροπούλου για τον Μίμη Πλέσσα.
Ο ίδιος, όμως, είχε διακριθεί και στην επιστήμη της χημείας. Είχε αναγορευτεί επίτιμος διδάκτωρ του Τμήματος Χημείας του Πανεπιστημίου Πατρών (2010) και διδάκτωρ Χημείας του Πανεπιστημίου Κορνέλ των ΗΠΑ.
«Μία από τις ιδιαίτερες στιγμές για μένα ήταν όταν αναδείχθηκα επίτιμος διδάκτωρ Χημείας στο Πανεπιστήμιο Πατρών τον Απρίλιο του 2010. Η χημεία είναι η κορυφαία των επιστημών. Αλλά και η μουσική μια χημεία από νότες είναι, που μεταδίδουν συναισθήματα. Λατρεύω εξίσου τη χημεία και τη μουσική», είχε αφηγηθεί πριν από πέντε χρόνια στη LiFO και στον δημοσιογράφο Γιάννη Πανταζόπουλο.
Πηγή: ΑΠΕ-ΜΠΕ
Πληροφορούμενη την απώλεια του Μίμη Πλέσσα, η Υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη έκανε την ακόλουθη δήλωση:
Ο Μίμης Πλέσσας, που μας άφησε σήμερα, λίγες μόνον ημέρες πριν συμπληρώσει τα 100 του χρόνια, υπήρξε ένας πολυδιάστατος μουσικός: συνθέτης, μαέστρος, πιανίστας. Η συμβολή του στη μουσική και το ελληνικό τραγούδι, η οποία ξεδιπλώθηκε σε πολλές δεκαετίες, υπήρξε πραγματικά σπάνια, αν όχι μοναδική, σε εύρος και επίδραση. Τα τραγούδια που υπέγραψε όχι μόνο είναι διαχρονικά, αλλά εξακολουθούν να συγκαταλέγονται στα δημοφιλέστερα του κοινού κάθε ηλικίας.
Ο Μίμης Πλέσσας έντυσε μουσικά τα πιο αγαπημένα μιούζικαλ του ελληνικού κινηματογράφου, αλλά και πολλές θεατρικές παραστάσεις. Συνεργάστηκε με τους εμβληματικότερους στιχουργούς και ερμηνευτές της εποχής του. Διηύθυνε ορισμένες από τις μεγαλύτερες ορχήστρες και διέπρεψε ως σολίστ. Υπηρέτησε τη μουσική μέσα από το ραδιόφωνο και την τηλεόραση. Ανέδειξε και στήριξε πλείστους νέους καλλιτέχνες. Συνέβαλε καθοριστικά στην εισαγωγή της τζαζ στη χώρα μας και την εξοικείωση του εγχώριου ακροατηρίου με αυτή. Ευτύχησε, απόλυτα δίκαια, να κατακτήσει τόσο την επίσημη αναγνώριση της προσφοράς του, με πολλές τιμητικές διακρίσεις και βραβεία, όσο και την αδιάπτωτη αγάπη του κοινού.
Όλα αυτά αποτελούν μεμονωμένες και ενδεικτικές ψηφίδες του εντυπωσιακού, σε βάθος και έκταση, αποτυπώματος που αφήνει ο Μίμης Πλέσσας στη μουσική. Του χρωστάμε, όμως, και κάτι ακόμη. Κατέδειξε πόσο βαρύ είναι, εν τέλει, το ελαφρό τραγούδι. «Ο Δρόμος», ο δίσκος που δημιούργησε σε συνεργασία με τον Λευτέρη Παπαδόπουλο, τον Γιάννη Πουλόπουλο, την Πόπη Αστεριάδη και τη Ρένα Κουμιώτη κι έμελλε να αναδειχθεί στον εμπορικότερο όλων των εποχών, αποτελεί έκτυπο παράδειγμα του πώς η μαζική απήχηση μπορεί, αν όχι να επιβάλλεται, να συμβαδίζει με την ποιότητα. Με την δισκογραφία του, σφράγισε την εδραίωση του ελαφρού τραγουδιού ως ισότιμου είδους της μουσικής μας.
Στη σύζυγό του Λουκίλα, την κόρη τους Ελεάννα, τον γιο του μουσικοσυνθέτη Αντώνη, τους πολλούς φίλους και συνεργάτες του απευθύνω ειλικρινέστατα συλλυπητήρια.
