«Ως άνθρωπος του αθλητισμού, ως παράγοντας που βρέθηκε δίπλα σε αθλητές που αγωνίστηκαν σε Ολυμπιακούς Αγώνες και κατέκτησαν μετάλλια για την πατρίδα μας και περισσότερο ως Έλληνας, αισθάνομαι την ανάγκη να ευχαριστήσω μέσα από την καρδιά μου όλα τα παιδιά της ελληνικής αποστολής που μας εκπροσώπησαν στην 33η Ολυμπιάδα στο Παρίσι.
Η Ελλάδα πήγε στους Ολυμπιακούς Αγώνες της Γαλλίας με μία πολυπληθή αποστολή και εκπροσώπηση σε πολλά αθλήματα, ατομικά και ομαδικά. Αξίζουν πολλά συγχαρητήρια στις αθλήτριες, τους αθλητές μας, τους προπονητές και τους συνοδούς τους, που προσπάθησαν για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα.
Η χώρα μας γυρίζει από την πρωτεύουσα της Γαλλίας με συγκομιδή οκτώ (8) μεταλλίων, που αποτελεί την τέταρτη καλύτερη επίδοση μας στην ιστορία των σύγχρονων Ολυμπιακών Αγώνων, η επίδοση αυτή ισοφαρίζει την αντίστοιχη της Ατλάντα το 1996. Το χρυσό του Μίλτου Τεντόγλου, που έγινε ο δεύτερος μόλις στο αγώνισμα του με δύο συνεχόμενα χρυσά ολυμπιακά μετάλλια, μετά τον μοναδικό Καρλ Λιούις. Το αργυρό του Απόστολου Χρήστου στην κολύμβηση, το πρώτο σε πισίνα σε Ολυμπιακούς Αγώνες στην ιστορία της χώρας μας.
Τα χάλκινα στην κωπηλασία με τα πληρώματα στο διπλό σκιφ των Κοντού και Φίτσιου στις γυναίκες και Παπακωνσταντίνου και Γκαϊδατζή στους άνδρες. Το χάλκινο του Λευτέρη Πετρούνια, που αποτελεί θρύλο στο αγώνισμα των κρίκων, αφού είναι ο μοναδικός με τρία ολυμπιακά μετάλλια. Το χάλκινο του Εμμανουήλ Καραλή στο άλμα επί κοντώ και φυσικά τα χάλκινα σε τζούντο από τον Τσελίδη και τον Κουρουγκλίεφ στην ελευθέρα πάλη.
Μοναδικές επιτυχίες, που μαζί με τόσα άλλα παιδιά που έφτασαν σε τελικούς, που πέτυχαν σημαντικά πλασαρίσματα στα αγωνίσματα τους, μαζί με τις ομάδες στο ανδρικό και γυναικείο πόλο, στο μπάσκετ ανδρών, αφήνουν ένα πολύ θετικό πρόσημο για τη χώρα μας στους φετινούς Ολυμπιακούς.
Δυστυχώς, όμως, εκτός των επιτυχιών υπήρξαν και σημεία που πρέπει να σταθούμε. Κοινός παρονομαστής σε πολλές δηλώσεις αθλητών μας ήταν η απουσία της Πολιτείας από την προσπάθεια που κατέβαλαν για να φθάσουν ως εκεί. Η Πολιτεία τους θυμάται μόνο όταν γυρίσουν στη πατρίδα με κάποιο μετάλλιο. Πριν απλά δεν υπάρχουν. Πληρώνουν από τη τσέπη τους για να κάνουν πρωταθλητισμό. Προπονούνται σε υποδομές, όταν φυσικά υπάρχουν και αυτές, παλιές και ενίοτε επικίνδυνες. Είναι πραγματικά οδυνηρό να βλέπεις αθλητές να μιλούν για τις δυσκολίες της καθημερινότητας τους και τους πολιτικούς προϊσταμένους του αθλητισμού να μαζεύονται για τις φωτογραφίες.
Οι Ολυμπιακοί Αγώνες, όμως, στιγματίστηκαν και από ορισμένα άλλα γεγονότα. Προσωπικά αδυνατώ να πιστέψω ότι υποχρεώθηκαν οι αθλήτριες και οι αθλητές του τριάθλου και των αγωνισμάτων ανοικτής κολύμβησης να κολυμπήσουν στο Σηκουάνα με την εικόνα που παρουσίαζε. Περισσότερο εντύπωση μου έκανε η μη αντίδραση των ομοσπονδιών. Έχοντας συμμετάσχει σε οργανωτικές επιτροπές των μεγαλύτερων διοργανώσεων, που έλαβαν χώρα στην πατρίδα μας, πάντα έβαζα πρώτα και πάνω απ’ όλα την υγεία και την ασφάλεια των συμμετεχόντων αθλητών. Φαίνεται πως αυτό δεν συμβαίνει πια ή έπρεπε να δικαιολογηθούν τα υπέρογκα ποσά που δαπανήθηκαν για τον «καθαρισμό» του ποταμού.
Πολλά τα παράπονα που ακούσαμε και για το Ολυμπιακό χωριό. Είδαμε Ολυμπιονίκες να κοιμούνται σε παγκάκια, αποστολές να τοποθετούν από μόνες τους κλιματιστικά μηχανήματα ή να μένουν εκτός κοιτώνων. Στη δική μας Ολυμπιάδα το 2004 δεν σταματούσαμε να δεχόμαστε συγχαρητήρια για το επίπεδο διαβίωσης των αποστολών στην Ελλάδα. Το αφήγημα ότι όλα αυτά έγιναν με άξονα την προστασία του περιβάλλοντος και την κλιματική κρίση μόνο ως κακόγουστο αστείο μπορεί να τα δει κανείς. Να υποθέσω ότι ο αγωγός των λυμάτων που δίπλα του κολυμπούσαν οι αθλητές και εκβάλει στο Σηκουάνα είναι προς όφελος του περιβάλλοντος;
Η χθεσινή τελετή λήξης ήταν για μία ακόμα φορά διαφορετική από τα συνηθισμένα. Η Γαλλία επέλεξε να τιμήσει την Ελλάδα μας, ως τη χώρα που γέννησε τον Ολυμπισμό, που γέννησε τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Η αναβίωση των Ολυμπιακών Αγώνων στη σύγχρονη εποχή είναι άρρηκτα συνδεδεμένη με τις δύο χώρες. Ο Πιερ ντε Κουμπερτέν είχε το όραμα και την ιδέα της αναβίωσης, ο Δημήτρης Βικέλας ήταν ο πρώτος Πρόεδρος της Διεθνούς Ολυμπιακής Επιτροπής και αυτός που έδωσε σάρκα και οστά στην ιδέα του Γάλλου Βαρόνου, ιστορικού και παιδαγωγού με την πρόταση του για τους πρώτους Ολυμπιακούς Αγώνες της σύγχρονης ιστορίας στην Αθήνα το 1896.
Σειρά τώρα παίρνει σε λιγότερο από τέσσερα χρόνια το Λος Άντζελες. Η πόλη των Η.Π.Α που φιλοδοξεί να αφήσει ένα διαφορετικό στίγμα από το Παρίσι στην επιστροφή των αγώνων στην Αμερική μετά από 32 χρόνια. Ας ελπίσουμε μέχρι τότε να μην υπάρχουν πόλεμοι στο κόσμο για να μην «αναγκαστεί» η Δ.Ο.Ε να κωφεύσει και να ξεχάσει το νόημα και τα ιδεώδη του Ολυμπισμού που είχε ως άξονα την εκεχειρία σε όλο το κόσμο».
