Η παράσταση “Ιστορία χορού: Κεφάλαιο 1 – Ραλλού Μάνου”, που είναι αφιερωμένη στη μνήμη, την ιστορία και την καλλιτεχνική κληρονομιά της Ραλλούς Μάνου ανεβαίνει στο Ολύμπια, Δημοτικό Μουσικό Θέατρο “Μαρία Κάλλας”, για τρεις μόνο βραδιές. Ο χορογράφος Γιάννης Νικολαΐδης, μιλάει στην Βάσια Μπακετέα για την παράσταση και την μοναδική χορευτική ιδιοφυΐα της.
Β.Μ. Η παράσταση «Ιστορία του χορού- κεφάλαιο 1: Ραλλού Μάνου» στο Ολύμπια, Δημοτικό Μουσικό Θέατρο “Μαρία Κάλλας” είναι αφιερωμένη σε αυτήν την χορογράφο που άφησε ανεξίτηλο το στίγμα της στον ελληνικό χορό και επιχειρείτε, όπως καταλαβαίνω, να συμπυκνώσετε την καλλιτεχνική της κληρονομιά και τη ζωή της μέσα σε αυτή την παράσταση.
Γ.Ν. Νομίζω ότι το πιο σημαντικό είναι η αντιμετώπιση του θέματος. Δεν είναι τόσο ότι τη βλέπω σαν χορογράφο, αλλά συνολικά ως γυναίκα, ως άνθρωπο, οπότε το κομμάτι της δουλειάς της, είναι μάλλον μια σπονδυλική στήλη πάνω στην οποία ξεδιπλώνεται ένα κομμάτι της ζωής της. Δηλαδή, μάλλον δεν ασχολήθηκα πραγματικά πάρα πολύ με το κομμάτι της δουλειάς. Ασχολήθηκα με το τι άφησε αυτό σε σε εμάς στους νεότερους
Β.Μ. Αν προσπαθούσαμε να συμπυκνώσουμε κάποια χαρακτηριστικά της παρακαταθήκης που άφησε η Ραλλού Μάνου στον ελληνικό χορό ποια θα ήταν αυτά;
Γ.Ν. Πρώτα θα έλεγα την εκπαίδευση. Νομίζω είναι ένα πολύ σημαντικό κομμάτι, το ότι άφησε πίσω της αυτό το σχολείο, την επαγγελματική σχολή της Ραλλού Μάνου. Είναι μία παρακαταθήκη. Αυτό προέκυψε από την ίδια ανάγκη που είχε και η Κούλα Πράτσικα, καθώς εκείνη την εποχή δεν υπήρχαν χορεύτες,τους κατασκευάζαν τους χορευτές τους, έπρεπε να τους φτιάξουνε. Οπότε, η Ραλλού Μάνου πήγε στην Ευρώπη, είδε πώς λειτουργούν οι σχολές και επέστρεψε και ξεκίνησε από το μηδέν. Κυριολεκτικά από το μηδέν, είναι πάρα πολύ εντυπωσιακό. Θα έλεγα ότι είναι όπως οι παλιοί ζωγράφοι που κατασκευάζαν οι ίδιοι τα χρώματά τους πριν ξεκινήσουν να δουλέψουν στον καμβά τους. Το δεύτερο είναι ότι έφτιαξε στην πραγματικότητα μία ομάδα ανθρώπων, οι οποίοι λειτουργούσαν επαγγελματικά και μέσα από αυτό το πλαίσιο της, ξεπήδησαν οι πρώτες αποσχίσεις, και στη συνέχεια οι υπόλοιπες ομάδες, δηλαδή με κάποιο τρόπο έθεσε τα θεμέλια της επαγγελματικής δουλειάς.
Σκέφτηκα ότι το τρίτο είναι η πειθαρχία. Είναι η πειθαρχία του Χορευτή. Μέχρι τότε δεν υπήρχε συνέχεια στη δουλειά. Ήταν πάρα πολύ δύσκολο να παραχθεί. Δεν υπήρχε αυτή η φόρτιση του να δουλεύεις συστηματικά, καθημερινά, να ξέρεις ότι υπάρχει κάτι που σε περιμένει μπροστά ,με κόπο και με μόχθο βέβαια δεν το κάνει καθόλου εύκολα αυτό η Μάνου.
Β.Μ. Ο τίτλος είναι «Ιστορία του χορού, κεφάλαιο 1» και υποθέτω ότι πιθανόν να σκέφτεστε να υπάρξουν κι άλλα κεφάλαια; Αναρωτιέμαι γιατί ξεκινήσατε από τη Ραλλού Μάνου και όχι, ας πούμε από την Κούλα Πράτσικα;
Γ.Ν. Αυτό ήταν μια πρόταση από το θέατρο. Να γίνει κάτι σε σχέση με τη με τη Ραλλού Μάνου. Επειδή ίσως ένα κομμάτι της, μάλλον σήμερα τείνει να εξαφανίζεται. Και ίσως νομίζω αυτή ήτανε η επιθυμία της Καλλιτεχνικής Διεύθυνσης του Ολύμπια και το βρίσκω πολύ τρυφερό. Και κάπως έτσι το διαχειρίστηκα και εγώ.
Καταρχήν ήταν η ίδια μια συναρπαστική προσωπικότητα και νομίζω ότι τελικά το έργο ήτανε ανεξίτηλο. Δηλαδή μπορούμε να μιλάμε για σύγχρονο χορό. μετά τη Μάνου στην Ελλάδα. Ο χορός ήτανε κυριολεκτικά στα σπάργανα. Αν σκέφτεται αν πάμε λίγο πίσω, στην ιστορία του χορού θα φτάσουμε στην Ντάνκαν και στην Ευα Πάλμερ Σικελιανού. Δεν υπήρχε κάτι πριν, δεν υπήρχε τίποτα. Είναι εντυπωσιακό δηλαδή και αυτό, και δείχνει ίσως και το πόσο νεοφυής είναι ο χορός στην Ελλάδα. Σκεφτείτε δηλαδή κάποιοι από μας γνώρισαν τη Μάνου. Ή οι δάσκαλοί μας υπήρχαν χορευτές της.
Β.Μ. Πώς διαχειρίζεστε το υλικό; Θελετε όχι τόσο να δώσετε βαρύτητα στο επαγγελματικό της κομμάτι, αλλά συνολικά να αναδείξετε την ίδια την προσωπικότητά της;
Γ.Ν. Η Μάνου έζησε 73 χρόνια έτσι, από αυτά τα τριαντα οχτώ δούλευε επαγγελματικά και πιο πριν σπούδασε. Δηλαδή θα ελεγε κανείς μακροημέρευσε καλλιτεχνικά. Οπότε έπρεπε σε σκηνικό χρόνο να συμπυκνώσω όλο αυτό, συν ένα πολύ μεγάλο κομμάτι που είχε να κάνει με την οικογένειά της. Δηλαδή αυτή δεν προέκυψε αυτό πουθενά, και η ίδια το έλεγε στις συνεντεύξεις της, ότι είναι παιδί της μητέρας του πατέρα της. Έφερε ένα τεράστιο βάρος από αυτούς. Οπότε τι κάνω; Κάπως καταδρομικά στην πραγματικότητα είναι σαν να ξεφυλλίζω, ένα φωτογραφικό άλμπουμ που έχουν τραβηχτεί αυτές οι φωτογραφίες στη σειρά.
Δηλαδή το διαχειρίζομαι ελαφρώς κινηματογραφικά. Θα έλεγα σα να χρησιμοποιώ μοντάζ. Χρησιμοποιώ αυτό τον τρόπο της αφήγησης. Και στη συγκεκριμένη παράσταση χρησιμοποιείται πάρα πολύ κείμενο. Θα ήταν σχεδόν αδύνατο να μπορέσω να συμπυκνώσω αυτή την καταδρομική, όπως λέω παράθεση των εικόνων της ζωής της χωρίς να έχω κείμενο
Β.Μ. Κάποιος που δεν ξέρει τη ζωή της , δηλαδή ένας τελείως ανυποψίαστος θεατής που δεν ξέρει ούτε ιστορία χορού ούτε ποια ήταν ακριβώς η Ραλλού Μάνου, από την παράσταση αυτή θα αντλήσει κάποια βιογραφικά στοιχεία για αυτήν και στη συνέχεια αν θέλει να ψάξει για την ζωή και την προσωπικότητα της;
Γ.Ν. Νομίζω πως ναι. Όχι απλά θα καταλάβει ποια ήταν και πώς έγινε και ποιες ήταν οι ανάγκες της εποχής και τι σημαίνει αυτό για εμάς σήμερα, αλλά θα συνδεθούν με αυτή την προσωπικότητα. Υπήρξε μυθιστορηματική προσωπικότητα. Η ζωή της υπήρξε πολύ εντυπωσιακή.
Και εγώ την ανακάλυψα κάνοντας αυτή την έρευνα, γιατί και εγώ την ήξερα μέσα από το μάθημα της ιστορίας χορού. Και συνδέθηκα πραγματικά. Υπήρξε μία φανταστική προσωπικότητα όχι μόνο για τις τέχνες αλλά και Ελληνίδα, και γυναίκα, και μητέρα. Εγώ τη βρίσκω πολύ συγκινητική προσωπικότητα, και νομίζω έτσι, με αυτό τον τρόπο θα συνδεθεί ο θεατής με την Ραλλού.
Πληροφορίες
Ολύμπια, Δημοτικό Μουσικό Θέατρο «Μαρία Κάλλας»
Ακαδημίας 59
«Ιστορία χορού: Κεφάλαιο 1 – «Ραλλού Μάνου»
Πέμπτη 8, Παρασκευή 9 και Σάββατο 10 Μαΐου στις 20.30
Εισιτήρια: 5-35 Ευρώ
Συντελεστές
Xορογραφία: Γιάννης Νικολαΐδης
Μουσική σύνθεση και εκτέλεση: Αντώνης Παλάσκας
Σχεδιασμός φωτισμών: Τάσος Παλαιορούτας
Κοστούμια: Ιωάννα Τσάμη
Βοηθός χορογράφου: Χριστίνα Πολυχρονιάδου
Φωτογραφίες: Χάρης Πατραμάνης
Χορεύουν: Ιωάννα Αποστόλου, Ναταλία Καλογεροπούλου, Ειρήνη Μωραϊτέλλη, Θεανώ Ξυδιά
Οργάνωση και εκτέλεση παραγωγής: PRO4
Προπώληση εδώ
