Από τότε που το Ισραήλ επέβαλε αποκλεισμό της Γάζας μετά την τρομοκρατική επίθεση της Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου, πολλοί κάτοικοι της Γάζας που αναζητούν ιατρική περίθαλψη για τα παιδιά τους έχουν εγκλωβιστεί στη Ραμάλα, στη Δυτική Όχθη. Ορισμένοι δεν έχουν νέα από τους αγαπημένους τους για μέρες ή και εβδομάδες και ταλανίζονται μεταξύ της ελπίδας να εξασφαλίσουν θεραπεία για τα παιδιά τους και της επιθυμίας να επιστρέψουν στις οικογένειές τους στη Γάζα.
Ο Αχμέντ Αμπού Ασάρ, πατέρας έξι παιδιών από τη Γάζα, κάθεται και κοιτάζει στο κενό. Είναι απελπισμένος. Έχει περάσει τους τελευταίους δύο μήνες στη Ραμάλα με τη 10χρονη κόρη του Αριάμ, αλλά από τότε που ξέσπασαν οι εχθροπραξίες, έχουν κολλήσει.
«Η κόρη μου είναι άρρωστη τα τελευταία τρία χρόνια. Νοσηλευόταν στη Γάζα, αλλά οι γιατροί μας είπαν ότι έπρεπε να τη φέρουμε αλλού για να κάνουν περισσότερες εξετάσεις». Ο Αχμέντ, ο οποίος είναι γύρω στα 40, διηγείται πώς, τα τελευταία δύο χρόνια, έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι του για να πάρει θεραπεία για την κόρη του. Το ταξίδι τους έχει φέρει από τη Γάζα στην Αίγυπτο και, πιο πρόσφατα, στα κατεχόμενα από το Ισραήλ εδάφη.
«Η Αριάμ έπρεπε να υποβληθεί σε μια εξέταση που μπορούν να κάνουν μόνο στο Ισραήλ. Έχει διαγνωστεί με μια σπάνια γενετική μετάλλαξη. Υπάρχουν πιθανώς μόνο τέσσερις παρόμοιες περιπτώσεις στον κόσμο, αλλά προφανώς δεν υπάρχει θεραπεία γι’ αυτό εδώ στη Ραμάλα», λέει με αγανάκτηση, καπνίζοντας το ένα τσιγάρο μετά το άλλο.
«Περιμέναμε να μας απαντήσει ο γιατρός για να δούμε αν πρέπει να πάμε στις Ηνωμένες Πολιτείες, στη Γαλλία ή στο Ισραήλ για τη σωστή θεραπεία».
Ο Αχμέντ καλεί την Αριάμ να τον ακολουθήσει. Μετά από λίγα λεπτά εμφανίζεται. Μοιάζει με φάντασμα. Η επιδερμίδα της είναι χλωμή και έχει ένα πεινασμένο βλέμμα που δεν μοιάζει καθόλου με άλλα κορίτσια της ηλικίας της. Το βλέμμα της είναι καταβεβλημένο και οι κινήσεις της είναι αργές. Κάθεται στο πλευρό του πατέρα της. Δεν λέει λέξη.
Ο Αχμέντ φαίνεται να μην ξέρει τι να κάνει. Επιμένει να μοιραστεί το πραγματικό του όνομα με την ελπίδα να βοηθήσει την κόρη του με κάποιον τρόπο, ίσως μέσω δωρεών. Ανησυχεί όμως για την υπόλοιπη οικογένειά του που βρίσκεται ακόμα στη Γάζα. Το σπίτι του βρίσκεται σε μια περιοχή που συγκαταλέγεται στις περιοχές που πλήττονται περισσότερο από τους ισραηλινούς βομβαρδισμούς. «Δεν ξέρω πια πού βρίσκομαι. Είμαι πολύ ταραγμένος από αυτό που συμβαίνει. Πρέπει να φροντίσω την κόρη μου, αλλά σκέφτομαι τα παιδιά μου στην πατρίδα. Προσπάθησα να τηλεφωνήσω στον αδελφό μου, αλλά έχει φύγει προς τα βόρεια. Ανησυχώ ότι η γυναίκα μου και τα παιδιά μου μπορεί να έχουν αναζητήσει καταφύγιο στο νοσοκομείο που βομβαρδίστηκε».
«Αυτός είναι ο σκληρότερος πόλεμος από όλους»
Η Γκαντίρ, μια κάτοικος της Γάζας στα 50 της χρόνια, δεν είναι τόσο αισιόδοξη. Βρίσκεται στη Ραμάλα για να αναζητήσει θεραπεία για τον εγγονό της, ενώ η μητέρα του, η νύφη της, παρέμεινε στη Γάζα για να φροντίσει τα άλλα παιδιά.
«Ήταν στο νοσοκομείο με καρδιακά προβλήματα και ήταν αδύναμος. Μεταφέρθηκε εδώ για να τον δει ένας άλλος γιατρός, αλλά μετά άρχισε ο πόλεμος. Από τότε, περιμένουμε τον γιατρό».
Καθώς μας μιλάει, ρυθμίζει το πέπλο της με το αγοράκι στην αγκαλιά της. Δεν θέλει να αναγνωριστεί από το φόβο των «αντιποίνων». Φαίνεται τρομοκρατημένη και εξηγεί ότι ο σύζυγός της είχε άδεια εργασίας στο Ισραήλ όταν ξέσπασε ο πόλεμος. «Μου τηλεφώνησε για να μου πει ότι θα ερχόταν να μας συναντήσει και ότι θα ήταν εδώ μέσα σε δύο ώρες. Δεν έφτασε ποτέ. Από τότε δεν είχα νέα του. Έχουν περάσει 12 ημέρες».
Η Γκαντίρ λέει ότι δεν έχει ξαναζήσει τέτοια κατάσταση στο παρελθόν. «Αυτός ο πόλεμος είναι διαφορετικός. Στους προηγούμενους πολέμους υπήρχαν νεκροί και μάρτυρες, αλλά αυτός είναι ο πιο σκληρός πόλεμος από όλους. Δεν υπάρχει βοήθεια. Χρειάζονται επείγουσα βοήθεια. Πολλοί άνθρωποι, πολλά παιδιά, πολλοί αθώοι άνθρωποι έχουν πεθάνει».
Η φωνή της Γκαντίρ σφίγγει καθώς επαναλαμβάνει τα τελευταία λόγια που της είπε η νύφη της: «Σε παρακαλώ, αν πεθάνουμε, φρόντισε τον γιο μου».
Πηγή: france24.com
www.ertnews.gr
