Σε πολύ μεγάλη εκτίμηση είχαν οι αρχαίοι ημών πρόγονοι την Μνήμη. Την αποκαλούσαν και Μνημοσύνη. Ήταν σύμφωνα με την μυθολογία κόρη της Γαίας και του Ουρανού και μητέρα των Μουσών. Των εννέα Νυμφών, που μαλάκωναν τα βάσανα των θνητών με την μουσική τους που διηύθυνε ο Απόλλων.
Οι Θεοί χάρισαν στον άνθρωπο τη Μνήμη λοιπόν, για να δρα καταλυτικά στις δυσκολίες, χρησιμοποιώντας την εμπειρία και τη γνώση, ώστε να αποφεύγει κανείς παγίδες και καταστροφές.
Το όνομα της Μνημοσύνης, φέρει ακόμα και ένας ποταμός. Αυτός, κυλούσε παράλληλα με έναν άλλο ποταμό, τον Λήθη, που ήταν ποταμός του Άδη και τα νερά του έπιναν οι κατερχόμενοι στον Κάτω Κόσμο για να ξεχάσουν τα εγκόσμια.
Έχω την εντύπωση πως σήμερα ως κοινωνία, ως πολίτες και ως ατομικές μονάδες ο καθένας και η καθεμιά από μας βρίσκεται σε εκείνο το μέρος της στεριάς ανάμεσα στα δυό ποτάμια, στη Μνήμη και τη Λήθη, ενώ καλούμαστε στις 7 Ιούλη του 2019 να κάνουμε την κρίσιμη επιλογή. Θα διατηρήσουμε στη μνήμη μας όσα ζήσαμε τουλάχιστον τα τελευταία δέκα χρόνια επιλέγοντας να πιούμε από το νερό της Μνήμης ή θα τα ξεχάσουμε όλα δοκιμάζοντας το χωρίς επιστροφή νερό της Λήθης;
Το διάστημα 2010 έως 2014 είναι εξαιρετικά πρόσφατο. Δεν καλούμαστε να αναλογιστούμε τι έγινε στο μακρινό 1828 ούτε στο 1600 μ. Χ. Εδώ ήμασταν όλοι το 2010. Εμείς ήμασταν απέναντι στις τηλεοπτικές οθόνες που μας απειλούσαν και μας φόβιζαν με τέλεια καταστροφή αν δεν αποδεχόμασταν τα χειρότερα που μας επέβαλαν. Εδώ ήμασταν όλοι όταν ατομικά αλλά και συλλογικά φτωχαίναμε μέρα την ημέρα. Τότε που τα μαγαζιά της μεσαίας τάξης για την οποία σήμερα η ΝΔ χύνει κροκοδείλια δάκρυα, έκλειναν το ένα μετά το άλλο. 200.000 κλειστές επιχειρήσεις και 800.000 πολίτες που ανήκαν στην μεσαία τάξη έπεσαν τότε στην κατηγορία των φτωχών. Όταν το κράτος είχε ταμειακό έλλειμμα 425 εκατομμύρια ευρώ. Όταν η Ελλάδα ήταν αποκλεισμένη από τις αγορές. Σήμερα δανειζόμαστε ως κανονική χώρα, με τα επιτόκια να βρίσκονται στα επίπεδα του 2003! Όταν είχαν αφήσει οι προηγούμενοι άδεια τα ταμεία και κινδύνευαν να μην πληρωθούν οι κουτσουρεμένοι από τους ίδιους αυτούς μισθοί και συντάξεις. Φεύγοντας είχαν αφήσει στο ταμείο 1,5 δις ευρώ. Σήμερα με τον ΣΥΡΙΖΑ υπάρχουν πάνω από 35 δις και ετοιμάζονται για πλιάτσικο. Τότε που 250.000 νέοι επιστήμονες πήραν το δρόμο της προσφυγιάς. Με τα νοσοκομεία σε πλήρη κατάρρευση. Τώρα, με 19.000 προσλήψεις γιατρών και νοσηλευτών υπάρχει ανάσα και κανονικότερες συνθήκες. Στα Κέντρα Υγείας της Ανατολικής Αττικής υπήρχαν 80 γιατροί. Σήμερα προσφέρουν τις υπηρεσίες τους 250! Και παράλληλα στην ίδια περιοχή δημιουργήθηκαν και 10 Τοπικές Μονάδες Υγείας. Μακρύς ο κατάλογος και είναι πολλά ακόμα εκείνα που θα μπορούσαμε να εκθέσουμε.
Το ερωτηματικό παραμένει όμως. Θα πιούμε από το νερό της Λήθης για να ξεχάσουμε την πραγματικότητα 2010 – 2014 και μαζί της την εντελώς διαφορετική πραγματικότητα 2015 – 2019; Το ερώτημα παραμένει. Θα επιμείνουμε στο νερό της Μνημοσύνης αντιστεκόμενοι στις σειρήνες που μας θέλουν με ένα πάτημα του κουμπιού «Διαγραφή» ώστε να αδειάσουμε τη μνήμη μας από ότι ζήσαμε, να δώσουμε άφεση αμαρτιών σε όσους κυριολεκτικά μας κακοποίησαν και να τους επιτρέψουμε να επαναλάβουν την ίδια πολιτική που έφερε την Ελλάδα στο χείλος της χωρίς επιστροφή καταστροφής; Το 2015, ο Ελληνικός λαός έσωσε το παιχνίδι κυριολεκτικά «στο τσάκ».
Την Κυριακή 7 Ιούλη καλούμαστε και πάλι να βάλουμε στην άκρη τη Λήθη και με τη Μνήμη να αποφασίσουμε. Να αποφασίσουμε για τη ζωή μας.
