Του Γιώργου Π. Αποστολόπουλου
Τομεάρχης Περιβάλλοντος-Μέλος Κεντρικής Επιτροπής ΚΙΝ.ΑΛ. και Δημοτικός Σύμβουλος Δήμου Αθηναίων
Ο Πρωθυπουργός προσπάθησε αλλά και πάλι δεν τα κατάφερε.
Ο ανασχηματισμός που επιχειρήθηκε από τον Κυριάκο Μητσοτάκη φοβάμαι ότι θα οδηγήσει τη χώρα μας σε ακόμα πιο δύσκολες ατραπούς το προσεχές διάστημα.
Δεν είναι μόνο η αλλοπρόσαλλη κατάσταση που δημιουργήθηκε με τον παραλίγο Υπουργό Πολιτικής Προστασίας Βαγγέλη Αποστολάκη. Είναι και αυτή η παράδοξη «μεταγραφή» από το εξωτερικό.
Ουδείς μπορεί να αμφισβητήσει την ελληνικότητα του Χρήστου Στυλιανίδη. Ωστόσο κανείς δεν μπορεί και να μην ανησυχήσει διότι δεν βρέθηκε ένας ικανός άνθρωπος ανάμεσα στα εκατοντάδες στελέχη της κυβερνώσας παράταξης. Φυσικά η ανησυχία εντείνεται και από το γεγονός ότι αγνοούμε ποιος τον πρότεινε ή ενδεχομένως τον επέβαλε…
Συγχρόνως στο Μαξίμου κυριαρχεί παντελής έλλειψη δημιουργικής φαντασίας. Επικράτησε ένας εγκλωβισμός περίπου στους «ίδιους και στους ίδιους». Αυτό προδίδει φοβικότητα, ανασφάλεια και έλλειψη ικανότητας διαχείρισης και αξιοποίησης προσώπων. Η ίδια η αγωνία για ανεύρεση υπουργών από άλλους πολιτικούς χώρους δεν συνάδει με την πολιτική ηθική που ευαγγελίζεται ο Πρωθυπουργός.
Ας δούμε όμως την ολοκληρωμένη εικόνα αναλυτικότερα.
Η μετακίνηση του Νίκου Χαρδαλιά στη θέση του υφυπουργού Εθνικής Άμυνας έγινε θεωρητικά για να τον «ξεκουράσει» κλείνοντας ωστόσο το μάτι και σε όσους ζητούσαν την αντικατάστασή του λόγω των πυρκαγιών. Μία άλλη θεώρηση όμως δικαιολογεί τη μετακίνησή του προκειμένου να επιβληθούν υποχρεωτικοί εμβολιασμοί στο στρατιωτικό προσωπικό.
Η αντίστοιχη μετακίνηση του Βασίλη Κικίλια στο υπουργείο Τουρισμού φαίνεται να έχει «προστατευτικό» χαρακτήρα, καθώς το ζήτημα των υποχρεωτικών εμβολιασμών που δρομολογείται από τον ίδιο τον Πρωθυπουργό απαιτεί σκληρές αποφάσεις, νομικές γνώσεις και ακροδεξιές πολιτικές ρίζες.
Αν και ο Θάνος Πλεύρης διαθέτει ορισμένα από αυτά τα χαρακτηριστικά, δεν θα πρέπει να ξεχνάει ότι αυτού του είδους οι πολιτικές στιγματίζουν διαχρονικά. Συνεπώς καθίσταται αναλώσιμος καθώς τα αποτυπώματά τους θα τον ακολουθούν σε όλη τη μέλλουσα πολιτική ζωή του.
Η απομάκρυνση του Μιχάλη Χρυσοχοίδη ο οποίος πέτυχε κάποια πράγματα στα Εξάρχεια αλλά δεν τα κατάφερε στην υπόλοιπη Αθήνα, σηματοδοτεί παραδοχή ευθύνης για τη διαχείριση των πυρκαγιών. Ωστόσο ενώ η κεντρική ευθύνη ανήκει στον ίδιο τον Πρωθυπουργό, αυτός δεν… αυτοπαραιτείται. Είναι σύνηθες εξάλλου η αλλαγή ενός από τους πολιτικά υπεύθυνους να συγκαλύπτει τον εκάστοτε επικεφαλής.
Για τον Τάκη Θεοδωρικάκο τι μπορούμε να πούμε; Δεν χρειάζεται να σχολιάσουμε επιλογές που καταδεικνύουν ότι η δυναστεία Μητσοτάκη (Κωνσταντίνος, Κυριάκος, Κώστας Μπακογιάννης, Ντόρα Μπακογιάννη κλπ) έχει έναν κρυφό πολιτικό έρωτα με πρώην εν γένει αριστερούς. Το αν οφείλεται στον ανταγωνισμό και τη φοβικότητα απέναντι στη γηγενή κεντροδεξιά του Καραμανλισμού, είναι θέμα πολιτικής ψυχολογίας.
Η παραμονή της κυρίας Νίκης Κεραμέως, με ισχυρές προσβάσεις σε διεθνές επίπεδο, στη θέση της υπουργού Παιδείας προκαλεί σφοδρές αντιδράσεις στην κοινωνία. Ουσιαστικά δείχνει την πρόθεση να επιβληθεί ειδική νεοφιλελεύθερη ατζέντα με σύνδεση εκπαίδευσης-επιχειρήσεων, διεθνοποίηση της ελληνικής Παιδείας και μετατροπή της εγκυκλοπαιδικότητας σε απλή εξειδίκευση.
Τα ίδια περίπου ισχύουν και για την περίπτωση της Λίνας Μενδώνη όσο αφορά τον Πολιτισμό και την αρχαιολογία αλλά και η παραμονή του Παναγιώτη Μηταράκη ως Υπουργού μετανάστευσης και ασύλου παρά το γεγονός ότι το μεταναστευτικό νοσεί στα νησιά και δημιουργεί σοβαρά προβλήματα στην Αθήνα.
Η επιλογή του Ανδρέα Κατσανιώτη ως Υφυπουργού Εξωτερικών αρμόδιου για θέματα απόδημου ελληνισμού «κλείνει το μάτι» σε έναν ακόμα Σαμαρικής προέλευσης βουλευτή. Προφανώς εντάσσεται στην προσπάθεια που γίνεται να αποδυναμωθεί περαιτέρω η αντίδραση του τέως Πρωθυπουργού για την κύρωση των συμπληρωματικών πρωτοκόλλων της Συμφωνίας των Πρεσπών ή ίσως είναι αποκύημα μίας συμφωνίας των δύο πλευρών.
Η σύσταση θέσης Υφυπουργού στο Υπουργείο Μεταφορών και Υποδομών με αρμοδιότητα στις υποδομές ενδέχεται επίσης να συνδέεται με περιορισμό του Κώστα Καραμανλή.
Τέλος, ο ανασχηματισμός κρύβει μία πολύ σημαντική και αθέατη εξέλιξη. Την κατάργηση της θέσης του Υφυπουργού Οικονομικών αρμόδιου για το χρηματοπιστωτικό σύστημα, δηλαδή της θέσης του κυρίου Γιώργου Ζαββού.
Πρόκειται για σημαντικότατο γεγονός καθώς ο κύριος Ζαββός έχει πολύ στενή πολιτική σχέση τόσο με την οικογένεια Μητσοτάκη όσο και με το διεθνές περιβάλλον. Κανείς δεν γνωρίζει τι ακριβώς έχει συμβεί αλλά οι πιθανότητες ενός ντόμινο διεθνών συγκρούσεων με εγχώριες συνέπειες δεν μπορούν να αποκλειστούν.
Σε μία συνολική θεώρηση, ο ανασχηματισμός είναι πολύ κατώτερος των περιστάσεων με σοβαρά λάθη και μεγάλη προχειρότητα, σε μία κρίσιμη περίοδο για την πατρίδα μας. Το Κυβερνητικό μέλλον καθίσταται πλέον δυσχερές καθώς η λαϊκή ανοχή απέναντι στο Μέγαρο Μαξίμου φαίνεται να εξαντλείται.
Σε κάθε περίπτωση δεν μπορεί να είναι είναι πεδίο «ποδοσφαιρικών» μεταγραφών αλλά πατριωτική ευθύνη.
