Δεν χωράει καμία αμφιβολία για την κλίμακα του ανθρώπινου κόστους της συνεχιζόμενης σφαγής στη Γάζα. Αλλά κανένας από τους διεθνείς ηγέτες που ισχυρίζονται ότι θέλουν να δώσουν απαντήσεις στην ισραηλινο-παλαιστινιακή σύγκρουση δεν συγκινείται. Η σιωπή που ακολούθησε το ιδιαίτερα θανατηφόρο χτύπημα σε στρατόπεδο προσφύγων στις 24 Δεκεμβρίου το επιβεβαιώνει, αναφέρει η Γαλλική Le Monde.
Αυτή η ένοχη απάθεια, όταν δεν πρόκειται για τυφλή υποστήριξη της συνεχιζόμενης καταστροφής, εξυπηρετεί τον ισραηλινό πρωθυπουργό Μπενιαμίν Νετανιάχου, ο οποίος ανακοίνωσε στις 25 Δεκεμβρίου την εντατικοποίηση των μαχών που διεξάγει ο ισραηλινός στρατός στη στενή λωρίδα γης. «Θα είναι ένας μακρύς πόλεμος που δεν θα τελειώσει σύντομα», υποσχέθηκε.
Μπορεί να συνεχιστεί, στην πραγματικότητα, όσο οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι ικανοποιημένες με το γεγονός ότι κάποια βοήθεια φτάνει στους Παλαιστίνιους της Γάζας, οι οποίοι βυθίζονται σε ακραία ένδεια, κινδυνεύοντας ανά πάσα στιγμή να σκοτωθούν από τις βόμβες που που ρίχνει το Ισραήλ. Αυτό είναι το μήνυμα που στέλνει το τελευταίο ψήφισμα του ΟΗΕ, το οποίο έχει αποδυναμωθεί από την αμερικανική διπλωματία.
Ο ισραηλινός πρωθυπουργός είχε θέσει δύο στόχους για τα στρατεύματά του μετά τις σφαγές που διαπράχθηκαν στις 7 Οκτωβρίου από μέλη της Χαμάς εναντίον ισραηλινών αμάχων: την εξάλειψη του ισλαμιστικού κινήματος και την απελευθέρωση όσων συνελήφθησαν σε αυτή την τρομοκρατική επιχείρηση. Μετά από δύο μήνες πρωτοφανών βομβαρδισμών, ο ισραηλινός στρατός είναι προσεκτικός να μην κηρύξει τη Χαμάς εξουδετερωμενη. Όσο για την τύχη των ομήρων, που παγιδεύτηκαν από τους απαγωγείς τους και τα χτυπήματα του δικού τους στρατού, είναι πιο ανησυχητική από ποτέ.
Το βράδυ της 7ης Οκτωβρίου, η πολιτική μοίρα του Νετανιάχου φαινόταν σφραγισμένη. Ήταν υπεύθυνος για το φιάσκο του ισραηλινού μηχανισμού ασφαλείας, καθώς και για τη στρατηγική που αποσκοπούσε στη διάσωση της Χαμάς προκειμένου να αποδυναμώσει την Παλαιστινιακή Αρχή και έτσι να θάψει την προοπτική δημιουργίας ενός παλαιστινιακού κράτους. Ο ηγέτης της εθνικιστικής δεξιάς του Ισραήλ το πολέμησε τις τελευταίες τρεις δεκαετίες.
Ο Ισραηλινός πρωθυπουργός φαίνεται τώρα να θεωρεί ότι η μόνιμη κατάσταση πολέμου, την οποία προσπαθεί να εγκαταστήσει παίζοντας με τη δίψα του λαού του για εκδίκηση, θα μπορούσε να του προσφέρει μια σανίδα σωτηρίας. Η συνέχιση των επιχειρήσεων αναβάλλει την ώρα του απολογισμού και το έργο μιας πιθανής εξεταστικής επιτροπής για τον προσδιορισμό ευθυνών στην ισραηλινή αλυσίδα διοίκησης. Ο Νετανιάχου μπορεί να πει μόνο αυτό που δεν θέλει, ξεκινώντας με την επιστροφή της Φατάχ, η οποία ελέγχει την Παλαιστινιακή Αρχή.
Αυτό είναι ένα κρίσιμο ερώτημα. Η ανάκτηση μιας φτωχής και πυκνοκατοικημένης περιοχής, όπου οι συνθήκες διαβίωσης ήταν ήδη δύσκολες πριν από τη μαζική καταστροφή που καταγράφηκε για σχεδόν τρεις μήνες, θα αποτελέσει προϋπόθεση για μια πιθανή αναβίωση μιας διπλωματικής διαδικασίας.
«Οι σφαγές των Ισραηλινών στις 7 Οκτωβρίου και ο αδιάκριτος βομβαρδισμός των Παλαιστινίων κατά χιλιάδες υπογράμμισαν με τραγικό τρόπο την επείγουσα αναγκαιότητά του. Δεν είναι δυνατόν να παρακαλέσουμε την Ουάσιγκτον και το Παρίσι για τη λύση των δύο κρατών αποδεχόμενοι τον ατελείωτο πόλεμο που έχει θέσει ο Νετανιάχου για τη χώρα του ως τον ένα και μοναδικό ορίζοντα. Είναι καιρός να τεθεί τέρμα σε αυτήν την παραφωνία που γίνεται αποδεκτή από την μικροψυχία», καταλήγει το κείμενο της Le Monde.
