Ένας μάρτυρας τριών ετών. Αυτός είναι ο Άγγελος που έκανε ολόκληρη την Ελλάδα να κλαίει. Ένα αγγελούδι που κανείς δεν άκουσε, κανείς δεν είδε, κανείς δεν αντιλήφθηκε τους ανείπωτους βασανισμούς που περνούσε. Όχι γιατί δεν υπήρχαν ευκαιρίες. Αλλά γιατί σε αυτήν την υπόθεση ο εγκεφαλικά νεκρός είναι ένας: η κοινωνία μας.
Είναι αδύνατον να μην υπήρξε ένας γιατρός, ένας γνωστός ή ακόμα και ένας περαστικός που να είδε ενδείξεις κακοποίησης. Αλλά κυριαρχεί η ίδια νοοτροπία. Που να πάω να… μπλέξω; Άσε μη βρω κι εγώ κανένα… μπελά. Ξεχάσαμε μήπως πριν μερικούς μήνες που μια κοπέλα είχε πέσει κατάκοιτη στον δρόμο, χτυπημένη από αμάξι στη λεωφόρο Αθηνών, και τα διερχόμενα αυτοκίνητα την προσπερνούσαν σαν να ήταν άψυχο αντικείμενο;
Ίσως ο Αγγελάκος γεννήθηκε για να μας δείξει ξανά το τέρας στον καθρέφτη. Ίσως ήταν προορισμένος μάρτυρας για το Κολοσσαίο μας. Ήρθε με φτερά και φεύγει με στεφάνια. Κάθε χτύπημα, κάθε μελανιά, κάθε σβησμένο τσιγάρο, κάθε κλάμα παραπονεμένο, καρφί στο φέρετρο μιας κοινωνίας που αποξενώθηκε. Σε σημείο να μην αντιλαμβάνεται ένα κολαστήριο ούτε στη διπλανή πόρτα του. Ή ακόμη χειρότερα, να κάνει ότι δεν το αντιλαμβάνεται.
Οι προσευχές χιλιάδες για τον Άγγελο, αλλά το υλιστικό μας σύστημα έχει κάνει έξωση στο θαύμα. Την τελική υπογραφή του Θεού την αντικατέστησε η υπογραφή ενός γιατρού. Το ιερό μυστήριο του θανάτου, πολτοποιείται στα γρανάζια της άθεης επιστήμης. Έδωσαν οι συγγενείς άδεια για μεταμόσχευση οργάνων, μόλις πιστοποιήθηκε ότι δεν ανταποκρίνεται ο εγκέφαλος. Ένα ανεξιχνίαστο όργανο που ακόμα ανακαλύπτουν οι επιστήμονες, αλλά το πόρισμα καταδίκης το βγάζουν αμέσως. Θλίψη πάνω στη θλίψη, ότι τραβιέται ο διακόπτης με απόφαση ανθρώπων. Αλλά χαρά πάνω στη χαρά, ότι το παιδί θα λάβει δόξα στους απέραντους αιώνες. Ευτυχώς ο Θεός έχει τους δικούς του νόμους και τα δικά του πορίσματα.
Πολλοί άφρονες ρίχνουν τις ευθύνες στον Θεό για όσα έπαθε ο Άγγελος. Απαιτούν μόνο από τον Θεό να επανορθώνει για όσα εκείνοι αμελούν, για όσα αδιαφορούν, για όσα εθελοτυφλούν, για όσα καλύπτουν, για όσα επιτρέπουν, για όσα ψηφίζουν, για όσα διεγείρουν με τις δικές τους αμαρτίες. Σαν να είναι ο Θεός ο προσωπικός οδοκαθαριστής μας, που θα έχουμε στη δούλεψη μας όσο εμείς οργιάζουμε.
Μόνο μια εωσφορική μανία μπορεί να οδηγήσει σε τέτοια φαινόμενα παιδικής κακοποίησης. Αυτά τα φαινόμενα είναι καθαρά δαιμονικά. Όλοι οι χριστιανοί αυτό συζητούμε μεταξύ μας. Φρενιάζει το ανθρώπινο είδος και αντί να κατηγορούμε την αποστασία μας για τα βάσανα των παιδιών, κατηγορούμε τον Θεό.
Όταν μας δίνει 100-200.000 παιδιά τον χρόνο και τα σφαγιάζουμε πριν γεννηθούν λέμε «μείνε έξω εσύ Θεέ – Άσε μας να κάνουμε τη γενοκτονία μας». Και όταν κάποια κτήνη κακοποιούν τα παιδιά τους, λέμε «που ήταν ο Θεός;». Όταν επεμβαίνει τον αρνούνται. Όταν νομίζουν ότι δεν εμπλέκεται, τον καταριούνται. Μονά – ζυγά δικά τους, στην άλογη αυτοδικαίωση τους.
Για κάτσε και σκέψου βρε άνθρωπε πριν ανοίξεις το στόμα. Τι βγάζεις πορίσματα ενώ δεν ξέρεις καν τι να ευχηθείς για ένα τόσο βασανισμένο παιδί σαν τον Άγγελο; Είσαι σίγουρος ότι πρέπει να ζήσει μια ζωή που ίσως θα είναι κατάμαυρη και σημαδεμένη; Ποιος θα δώσει εγγύηση πώς δεν θα κουβαλά ανείπωτα τραύματα στην ψυχούλα του; Εσύ θα την δώσεις; Εγώ θα την δώσω; Πάντα ελπίζεις στη ζωή, ναι. Πάντα ελπίζεις στο θαύμα, ναι. Αλλά το πώς θα πορευτεί ένα τέτοιο παιδί και ποιο είναι το αιώνιο συμφέρον του, το γνωρίζει μόνο ο Θεός.
Έχετε αναλογιστεί πόσες χιλιάδες τέτοια παιδιά σαν τον Άγγελο, έχουν σώσει οι δομές σαν την Κιβωτό και το Χαμόγελο του Παιδιού, από τα νύχια τέτοιων ψυχοπαθών γονιών; Αντιλαμβάνεστε τι σημαίνει να είσαι η ασπίδα απέναντι σε τέτοια κτήνη; Αντιλαμβάνεστε την τεράστια δυσκολία να διαχειριστείς τέτοια παιδιά και να τα βγάλεις στην κοινωνία; Και αντιλαμβάνεστε γιατί είναι έγκλημα να στοχεύονται απ’ το κράτος τέτοιες δομές;
«Δεν υπάρχει σωτηρία για το είδος μας», λένε άλλοι. Σωτηρία και υπάρχει, και μας έχει δωριστεί ήδη. Εμείς είμαστε εκείνοι που διαλέγουμε να παραμένουμε άσωτοι. Εμείς μεταμορφωνόμαστε σε θηρία, γιατί δεν γίνεται να υπηρετείς δύο Κυρίους ταυτόχρονα. Τελικώς ή στον καλό Θεό θα μοιάσεις, ή στο απόλυτο κακό, στον άρχοντα του κόσμου τούτου. Και ο κόσμος μας έχει γίνει σατανοκρατούμενος, για όποιον έχει έστω δυο δράμια πνευματικής αντίληψης.
Ένας τέτοιος κόσμος κόβει τα φτερά των Αγγέλων. Ένας τέτοιος κόσμος βασάνισε τον Άγγελο. Αν δεν θέλεις να ξαναπέσει ο επόμενος Άγγελος σε άλλα δίποδα τέρατα, έχε τα μάτια σου ανοιχτά. Έχε τα αυτιά σου ανοιχτά. Ενδιαφέρσου για κάθε κακό που συναντάς. Καταράσου τον ωχαδερφισμό σου. Απαίτησε κράτος πρόνοιας. Προσευχήσου για τα παιδιά. Ενίσχυσε τις φιλανθρωπικές δράσεις της εκκλησίας, τα ιδρύματα, τις δομές. Απόκτησε ξανά την εγρήγορση του πολίτη. Και την πλατιά αγκαλιά του χριστιανού. Να υποχωρήσει το κακό πίσω στη ρίζα του, για να ζήσουν ελεύθεροι όλοι οι Άγγελοι που δεν βρίσκουν τόπο να πατήσουν ανάμεσά μας…
