Παράλληλα με την διερεύνηση της απόπειρας δολοφονίας εναντίον του, την οποίαν διεξάγουν σε κάθε πτυχή της υπόθεσης οι κρατικές υπηρεσίες ασφαλείας των ΗΠΑ, ο ίδιος ο Ντόναλντ Τραμπ εντυπωσιάζει με το πόσο ήπια, μακρόθυμη και φιλοσοφημένη είναι η προσέγγισή του σε ό,τι συνέβη το Σάββατο στο Μπάτλερ της Πενσυλβάνια.
Σαν άνθρωπος που ξαναγεννήθηκε πνευματικά και ιδεολογικά, αποπνέοντας γαλήνη και ψυχραιμία, εντελώς αναντίστοιχη τόσο με την προσωπικότητα όσο και τις περιστάσεις, ο Τραμπ εμφανίστηκε τη Δευτέρα στο Εθνικό Συνέδριο των Ρεπουμπλικανών στο Μιλγουόκι, περίπου σαν ημίθεος. Σαν κάποιος που έχει νικήσει ακόμη και τον θάνατο. Το ότι την ίδια στιγμή ανακοινώθηκε πως απαλλάσσεται από μια βαρύτατη κατηγορία, για υπεξαίρεση απόρρητων δημοσίων εγγράφων, καταγράφηκε απλώς σαν μια αναμενόμενη και προδιαγεγραμμένη ηθική δικαίωση, άλλη μια νίκη για τον ακάθεκτο, πλέον, Τραμπ. Ο οποίος βεβαίως, αφού αποθεώθηκε κατά την είσοδό του στο Συνέδριο των Ρεπουμπλικανών, ανακοίνωσε ότι για το αξίωμα του αντιπροέδρου του, επέλεξε έναν σχετικά νέο άνθρωπο, τον 39χρονο Τζέι Ντι Βανς, γερουσιαστή από το Οχάιο.
Αλλά το μείζον αξιοπρόσεκτο παραμένει η αναπάντεχη αλλαγή στάσης του ίδιου του Ντόναλντ Τραμπ. Στον απόηχο του απίστευτου περιστατικού με την αποτυχημένη απόπειρα δολοφονίας, αρκετοί αναλυτές παρατηρούν ότι, ενώ ο Τραμπ δεν ήταν ποτέ ιδιαίτερα θρήσκος -ούτε, ακόμη περισσότερο, φημίζεται για την ψυχραιμία του- η πρώτη του αναφορά ήταν στον Θεό. «Ήταν ο Θεός και μόνο ο Θεός που εμπόδισε να συμβεί αυτό που δεν βάζει ο νους του ανθρώπου» έγραψε στο προσωπικό του social medium, το Truth Social, λίγη ώρα μετά από την επίθεση. Τονίζοντας ότι «δεν θα φοβηθούμε, αντιθέτως, θα διατηρήσουμε την πίστη και την αφοσίωσή μας, αψηφώντας κατά πρόσωπο το Κακό».
Επίσης, μεγάλη εντύπωση έχει προκαλέσει η ενωτική στάση του Ντόναλντ Τραμπ. Εκ των υστέρων φαίνεται σαν να περίμενε κάτι τόσο ακραίο και σοκαριστικό, για να κάνει κανονική αναστροφή στη ρητορική του. Μετά από την απόπειρα δολοφονίας, ο Τραμπ μοιάζει να αντιλαμβάνεται τον εαυτό του σαν μεσσία, σαν να έχει καθήκον να αρθεί πάνω από τη διχαστική οξύτητα της προεκλογικής εκστρατείας, σαν ο ίδιος να είναι υπεράνω πολιτικών αντιπαλοτήτων. Εξ ου και οι επικλήσεις στα θεία.
Ωστόσο, πέρα από την όποια μεταφυσική διάσταση που έχει ή δεν έχει στην πραγματικότητα η μεταστροφή του Τραμπ, από επικοινωνιακή άποψη, τα οφέλη που προκύπτουν για την υποψηφιότητά του από τη δολοφονική επίθεση είναι τεράστια, κάτι που σαφώς το αντιλαμβάνεται ο ίδιος. Επομένως, αντί να εντείνει τη γνωστή τοξικότητα της συνθηματολογίας του κατά του Τζο Μπάιντεν, μετριάζοντας την ένταση της δικής του επιθετικότητας, έκανε τον νυν Πρόεδρο των ΗΠΑ να φαντάζει έως και σαν ηθικός αυτουργός της απόπειρας. Δεν είναι τυχαίο ότι ο Μπάιντεν αναγκάστηκε να παραδεχτεί ότι η έκφραση «πρέπει να βάλουμε τον Ντόναλντ Τραμπ στο στόχαστρο», καίτοι μεταφορική, ήταν εξαιρετικά ατυχής.
Πέραν αυτών όμως, χρησιμοποιώντας μια μεσιανική φρασεολογία και εμφανιζόμενος δημοσίως με μπανταρισμένο αυτί, ο Ντόναλντ Τραμπ αξιοποιεί τα μέγιστα την εικόνα του ήρωα. Κι ακόμη περισσότερο, του «εκλεκτού του Θεού», ενός ξεχωριστού ανθρώπου που προφυλάχθηκε απευθείας από τον Μεγαλοδύναμο, ώστε να εκπληρώσει την επί Γης αποστολή του, εν ολίγοις το «make America great again», Μέρος Β’.
Το νέο αφήγημα, του «συγκαταβατικού και ενωτικού Τραμπ», αφ’ ενός απευθύνεται σε ένα πολύ μεγάλο κοινό θρήσκων ψηφοφόρων. Είναι χαρακτηριστικό ότι στη λαϊκή εικονογραφία, ο Ντόναλντ Τραμπ αγιοποιείται και η μορφή του παρουσιάζεται να συνομιλεί με τον Ιησού κ.λπ. Μάλιστα, μια εικαστική σύνθεση αυτού του τύπου ξεχώριζε στα πλάγια μιας νταλίκας, λίγες δεκάδες μέτρα μακριά από το σημείο όπου ο Τραμπ δέχτηκε τις σφαίρες του 20χρονου επίδοξου δολοφόνου, Τόμας Μάθιου Κρουκς. Με την επιγραφή «Ευλογημένος από το Θεό ο Ντόναλντ Τραμπ».
Σε ό,τι αφορά στον Κρουκς, πάντως, το μυστήριο για το ποιο ήταν το κίνητρό του, παραμένει αδιαπέραστο. Το FBI εξέτασε τις επικοινωνίες που είχε μέσω του κινητού τηλεφώνου του, αλλά χωρίς να καταλήξει σε κάποιο χρήσιμο ή διαφωτιστικό συμπέρασμα. Συνεπώς, μέχρι στιγμής τουλάχιστον, η πράξη του Κρουκς παραμένει εντελώς ακατανόητη.
