Ντέρμπι για γερά νεύρα αναμένεται να εξελιχθεί στις τουρκικές εκλογές.
Σύμφωνα με την τελευταία δημοσκόπηση της εταιρείας Metropoll, στην πρόθεση ψήφου, ο ηγέτης της αντιπολίτευσης Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου συγκεντρώνει 46% έναντι 44% που συγκεντρώνει ο πρόεδρος της Τουρκίας, Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν.
Επίσης, ο Σινάν Ογάν συγκεντρώνει 2,6%, ενώ ο Μουχαρέμ Ιντζέ 1,2%.
Όσον αφορά στην εκτίμηση ψήφου με αναγωγή, ο Κιλιτσντάρογλου φτάνει μία ανάσα πριν από την νίκη από τον Α’ κι’ όλας γύρο, καθώς συγκεντρώνει 49,1%. Ο Ερντογάν ακολουθεί με 46,9%.
Είναι η πρώτη φορά που ο 74χρονος Κιλιτσντάρογλου διεκδικεί «αυτοπροσώπως» την προεδρία ως υποψήφιος ενάντια στον 69χρονο Ερντογάν, έχοντας στο πλευρό του μια πρωτοφανώς πολυσυλλεκτική «Εθνική Συμμαχία» έξι πολιτικών δυνάμεων (CHP, İYİ, Saadet, DP, DEVA, Gelecek) που γίνονται επτά εάν προστεθούν και οι Κούρδοι-φιλοκούρδοι του HDP, οι οποίοι στηρίζουν μεν τον Κιλιτσντάρογλου στη μάχη του για την προεδρία αλλά όχι και την «Εθνική Συμμαχία» των «έξι» (το HDP παίρνει μέρος σε αυτές τις εκλογές μέσω του οικολογικού/αριστερού Yeşil Sol Parti – YSP, στηρίζοντας τους υποψηφίους της «συμμαχίας» Labour and Freedom Alliance για τις έδρες στην τουρκική εθνοσυνέλευση).
Οι προεδρικές που προηγήθηκαν.
Για την ιστορία, υπενθυμίζεται ότι στις προεδρικές του 2018, το CHP είχε κατέβει με υποψήφιο τον Μουχαρέμ Ιντζέ, και στις – πρώτες – προεδρικές του 2014 με εκλεκτό του τον Εκμελεντίν Ιχσάνογλου. Πίσω από εκείνη την υποψηφιότητα του Ιχσάνογλου είχαν μάλιστα τότε, προ δεκαετίας, συμπαραταχθεί κεμαλιστές (CHP – Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου) και εθνικιστές (MHP – Ντεβλέτ Μπαχτσελί)… Ήταν η εποχή πριν από τον πολιτικό «γάμο» Ερντογάν – Μπαχτσελί και τη γέννηση της ερντογανικής «Συμμαχία του Λαού».
Έκτοτε, έχουν ωστόσο αλλάξει πάρα πολλά στην πολιτική σκηνή της Τουρκίας, με φόντο παράλληλα και την ανάδυση νέων πολιτικών δυνάμεων που προέκυψαν ως διασπάσεις προϋπαρχουσών παρατάξεων.
Άλλες από αυτές τις νέες δυνάμεις προέρχονται από το ερντογανικό Κόμμα Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης – AKP (βλ. DEVA και Gelecek), άλλες από το Κόμμα Εθνικιστικής Δράσης – MHP (βλ. İYİ) και άλλες από το Ρεπουμπλικανικό Λαϊκό Κόμμα – CHP (βλ. Memleket), ενώ πολλά είναι παράλληλα και τα μικρά κόμματα που αναμένεται να επηρεάσουν το τελικό αποτέλεσμα στις επερχόμενη διπλές (προεδρικές και βουλευτικές) εκλογές.
Εν έτει 2023, έχουν πια πάρει εκλόγιμη θέση απέναντι από τον Ερντογάν – για πρώτη φορά – άλλοτε κορυφαίοι υπουργοί του όπως εν προκειμένω οι κ.κ. Αλί Μπαμπατζάν (DEVA) και Αχμέτ Νταβούτογλου (Gelecek).
Εν έτει 2023, ο Ερντογάν πηγαίνει – για πρώτη φορά – σε εθνικές κάλπες… έχοντας «χαμένες» (ήδη από το 2019) τις δημαρχίες σε Άγκυρα και Κωνσταντινούπολη οι οποίες έχουν περάσει υπό τον έλεγχο του CHP, µε δήμαρχο τον Εκρέμ Ιμάμογλου στην Πόλη και τον Μανσούρ Γιαβάς στην πρωτεύουσα.
Εν έτει 2023, ο Ερντογάν πηγαίνει σε εθνικές κάλπες… μετρώντας πρωτοφανή πλήγματα (έπειτα από τις καταστροφικές σεισμικές δονήσεις της 6ης Φεβρουαρίου), φθορά (έπειτα από δύο συναπτές δεκαετίες στην εξουσία) και πληγές που δύσκολα κλείνουν στην οικονομία (καλπάζων πληθωρισμός, ελλειμματικό ισοζύγιο τρεχουσών συναλλαγών, μειούμενα συναλλαγματικά διαθέσιμα κ.ά.) αλλά και στην εξωτερική πολιτική.
Τα πρόσωπα-κλειδιά
Ερντογάν εναντίον Κιλιτσντάρογλου: Το «έργο» της μεταξύ τους σύγκρουσης είναι, λοιπόν, αυτήν τη φορά διαφορετικό για λόγους που έχουν να κάνουν όχι μόνο με καθαυτούς τους δύο προεδρικούς υποψηφίους αλλά με όσα και όσους τους περιβάλλουν, είτε πρόκειται για συνθήκες και καταστάσεις είτε για πρόσωπα.
Με άλλα λόγια, τα πρόσωπα της επερχόμενης εκλογικής αναμέτρησης, αλλά και της μετεκλογικής περιόδου που θα ακολουθήσει στην Τουρκία, δεν είναι μόνο εκείνα των δύο βασικών προεδρικών υποψηφίων αλλά περισσότερα. Ποια είναι αυτά;
Μουχαρέμ Ιντζέ – Σινάν Ογάν
Ο πρώην προεδρικός υποψήφιος του CHP (στις εκλογές του 2018) διεκδικεί εκ νέου την προεδρία, αλλά αυτήν τη φορά με όχημα το νεοσυσταθέν δικό του κόμμα (Memleket)… ενάντια στον Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου.
Την τετράδα των προεδρικών υποψηφίων έρχεται να συμπληρώσει ο – προερχόμενος από το εθνικιστικό MHP και υποστηριζόμενος από κάποια μικρότερα εθνικιστικά κόμματα – Σινάν Ογάν.
Ιντζέ και Ογάν δεν έχουν, βέβαια, καμία ελπίδα να εκλεγούν. Μαζί και οι δύο παρουσιάζονται να συγκεντρώνουν, ωστόσο, κοντά στο 7%, όπερ σημαίνει ότι οι ψηφοφόροι τους πρόκειται να επηρεάσουν το τελικό αποτέλεσμα σε έναν ενδεχόμενο δεύτερο προεδρικό γύρο μεταξύ Κιλιτσντάρογλου και Ερντογάν στις 28 Μαΐου, εάν βέβαια πάμε σε έναν δεύτερο γύρο που είναι όμως το πιθανότερο.
