Του Βασίλη Ταλαμαγκα
Τα Επτά πρόσωπα της υπόθεσης διαφθοράς της πολεοδομίας της Ρόδου , ανάμεσά τους προϊστάμενοι, υπάλληλοι και ιδιώτες μηχανικοί, κατηγορήθηκαν για σοβαρά αδικήματα, μεταξύ αυτών συγκρότηση εγκληματικής οργάνωσης, δωροληψία, πλαστογραφία, εμπορία επιρροής και παράβαση καθήκοντος.
Η δράση τους, όπως περιγράφεται στο ανακριτικό υλικό, ξεκίνησε χρόνια πριν, ωστόσο τους τελευταίους μήνες το κύκλωμα φέρεται να «οργίαζε».
Ωστόσο, η απόφαση της μη προφυλάκισης τους, αν και στηρίχθηκε νομικά, έχει προκαλέσει πληθώρα αντιδράσεων και όχι μονο ,παρα τον πειθαρχικο έλεγχο των δικαστών που διέταξε ο Αρειος Πάγος .
Οι φωνές που κάνουν λόγο για επιείκεια απέναντι σε κρατικούς λειτουργούς είναι παμπολλες , ενώ στον αντίποδα, οι κατηγορούμενοι, μέσα από τις απολογίες τους, προσπαθούν να αντικρούσουν ένα κατηγορητήριο χιλιάδων σελίδων , κάνοντας λόγο για παρερμηνείες, ατεκμηρίωτες υποθέσεις και καταστρατήγηση των δικαιωμάτων τους. Σύμφωνα με νομικούς κύκλους που παρακολουθούν στενά την εξέλιξη της υπόθεσης, η δικογραφία στο σκέλος της σύστασης εγκληματικής οργάνωσης παρουσιάζει εμφανή νομικά κενά, τα οποία φαίνεται πως βάρυναν στην κρίση του Ανακριτή και του Εισαγγελέα για τη μη προφυλάκιση των κατηγορουμένων.
Όπως εκτιμούν οι ίδιοι κύκλοι , από τα στοιχεία που έχουν συγκεντρωθεί μέχρι στιγμής, δεν προκύπτει η ύπαρξη ενός κεντρικού συντονιστή ή μιας οργανωμένης ιεραρχικής δομής, όπως απαιτείται από τη νομολογία για την τεκμηρίωση της συγκρότησης εγκληματικής ομάδας.
Κάπου εδώ αρχίζουν τα ερωτήματα . Με δεδομένο το τεκμήριο της αθωότητας κάθε κατηγορουμένου η κοινή γνώμη σαφώς επηρεασμένη από τα ΜΜΕ παρακολουθεί εμβρόντητη την εξέλιξη της υπόθεσης .
Όταν πριν από ωρες ακόμα και ο ιδιος ο πρωθυπουργός «δικάζει» και λέει «δεν υπάρχουν άβατα –νομιμότητα παντού » η δικαστική μεταχείριση των κατηγορουμένων σε πρώτη φάση προκαλεί πληθώρα ερωτημάτων .
Τον τελευταίο καιρο η όλη συζήτηση περί μη εμπιστοσύνης στην δικαιοσύνη εμπλέκει τους πάντες . Τους δικαστές, τη νομοθεσία, τη λειτουργία των δικαστηρίων, τη γραφειοκρατία, τον τρόπο διεξαγωγής των δικων . Οι πολίτες περιμένουν από τη Δικαιοσύνη να αποδεικνύει έμπρακτα την ανεξαρτησία της, όχι μόνον απέναντι στην εκάστοτε κυβέρνηση, αλλά και σε ό,τι συνιστά επίσημα ή ανεπίσημα την όποια εξουσία. Η εμπιστοσύνη εξαρτάται και από εντελώς πρακτικές παραμέτρους: από τον τρόπο που συλλέγονται στοιχεία, από την επιμέλεια και την ταχύτητα που επιδεικνύουν οι σχετικοί μηχανισμοί, από την προθυμία δικαστών, εισαγγελέων, ανακριτών και δικηγόρων να ασκήσουν το λειτούργημά τους με τον επαγγελματισμό που αυτό επιτάσσει.
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι με αφορμή την υπόθεση των Τεμπών και όχι μονο , οι πολίτες θεωρούν σε ποσοστό 74% ότι η Δικαιοσύνη δεν κάνει ό,τι μπορεί για την υπόθεση, ενώ θετικά τοποθετείται μόλις το 23,4%.
Εδώ όμως δεν περνάει απαρατήρητη και η τεράστια ευθύνη των ΜΜΕ . Δημοσιογραφουντες άκριτα και χωρίς έρευνα μεταφέρουν τις πληροφορίες που τους προσφέρονται από διάφορες κρατικές υπηρεσίες χωρίς φιλτράρισμα . Οι πανομοιότυποι τίτλοι «κάθαρση παντού» αυτοαναιρούνται σε λίγες ωρες από την είδηση «ελεύθεροι ολοι οι προσαχθέντες με περιοριστικούς ορους»….
Όταν τα ΜΜΕ κατανοήσουν ότι δεν δικάζουν και δεν είναι ‘βαποράκια’ πληροφοριών κρατικών υπηρεσιών , τότε η Ελλάδα θα αρχίσει να ανακάμπτει .
Αλλά εδώ την «πάτησε» ο ίδιος ο πρωθυπουργός …..
