Του Βασίλη Γαλούπη
Δεν φοβούνται πια μην τους ρίξει η αντιπολίτευση. Βλέπουν ότι οι ίδιοι οι πολίτες τούς ξηλώνουν ένα ένα τα γαλόνια εξουσίας. Επειδή αηδίασαν!
Γυαλισμένα μάτια, σφιγμένα δόντια, μοχθηρές εκφράσεις που επιδιώκουν να επικοινωνήσουν ένα κτηνώδες ύφος με μοναδικό στόχο τον εκφοβισμό. Είναι μια άγρια και «σκυλιασμένη» επιθετικότητα από υπουργούς και βουλευτές του Μητσοτάκη προς την καρδιά της ίδιας της κοινωνίας. Αλλά στην πραγματικότητα πίσω απ’ αυτή τη βιαιότητα λόγου ζωγραφίζεται μόνο ο προσωπικός τρόμος των μελών της κυβέρνησης. Δεν φοβούνται πια μην τους ρίξει η ανύπαρκτη αντιπολίτευση. Βλέπουν ότι η ίδια η κοινωνία τούς ξηλώνει ένα ένα τα γαλόνια εξουσίας. Επειδή τους σιχάθηκε!
Είναι ο Άδωνης Γεωργιάδης, και όχι μόνο, που ποτίζει με δηλητήριο καθημερινά τον δημόσιο λόγο. Χθες, πνιγμένος από την τοξικότητά του, φαντάστηκε: «Αν πάω στις συγκεντρώσεις για τα Τέμπη, θα με δείρουνε; Θα με σκοτώσουνε, δεν θα με δείρουνε». Αν νιώθει απειλή ο Γεωργιάδης από κάποιον ή κάποιους, τότε να απευθυνθεί στη Δικαιοσύνη για να βρεθούν οι ένοχοι, όχι να διασύρει την εικόνα της χώρας ως μελλοντολόγος ότι δήθεν στην Ελλάδα κάποιοι θέλουν να σκοτώνουν υπουργούς.
Είναι, τελικά, όσα λένε καθημερινά τα «πιστόλια» της κυβέρνησης κατά των συγγενών, των συνηγόρων τους, των πραγματογνωμόνων τους και εν τέλει του 80% του λαού που στηρίζει τον αγώνα τους για την αλήθεια που υποδαυλίζουν τα ένστικτα των πολιτών. Σε βαθμό που και οι ίδιοι οι νεοδημοκράτες να ντρέπονται πια… Ακόμα κι αυτός ο σταθερός πυρήνας 25% του κόμματος ραγίζει πια υπό το βάρος της συγκάλυψης δίχως κανέναν φραγμό από την κουστωδία του Μαξίμου. Αν ο Γεωργιάδης πιστεύει ότι οι παραδοσιακοί οπαδοί της Ν.Δ. θα πάνε να τσακωθούν στα καφενεία, και μάλιστα με… οργή όπως απαίτησε, για να υπερασπιστούν τη συγκάλυψη της κυβέρνησης και την μισαλλοδοξία των λόγων του Άδωνη, του Βορίδη, της Βούλτεψη, του Φλωρίδη, της Συρεγγέλα και όλου αυτού του παρακμιακού θιάσου, τότε ο υπουργός είναι εκτός τόπου και χρόνου.
Εξαπατημένοι
Οι ψηφοφόροι της Ν.Δ. υπερασπίζονταν το κόμμα τους κάποτε. Παθιασμένα και από περηφάνια! Επί Κωνσταντίνου Καραμανλή και επί Κώστα Καραμανλή. Όταν ο ρόλος της Ν.Δ. ήταν διακριτός και λειτουργούσε υπέρ της κοινωνίας, ακόμα και σε εποχές μεγάλης πόλωσης. Σήμερα ο ψηφοφόρος της Ν.Δ. νιώθει εξαπατημένος, προσβεβλημένος και αποξενωμένος επειδή βλέπει το κόμμα του να στρέφεται, με κηρύγματα μίσους, κατά της κοινωνίας. Ακόμα κι αν ψηφίσει ξανά Ν.Δ., θα είναι με μισή καρδιά και επειδή δεν έχει εναλλακτική.
Ποιος ψηφοφόρος θα ήθελε να έχει σχέση με μια κυβέρνηση που δεν σέβεται ούτε τους χαροκαμένους γονείς; Πότε ο πρωθυπουργός κάλεσε την Καρυστιανού και τους άλλους συγγενείς θυμάτων στο Μαξίμου; Επί δύο χρόνια κρύβεται ενοχικά ο Μητσοτάκης, όπως κρύβονται με δειλία και όλοι οι βουλευτές του επειδή τρέμουν την πιθανότητα να χρειαστεί κάποτε να κοιτάξουν στα μάτια αυτούς τους ανθρώπους. Το βλέμμα της Καρυστιανού, του Πλακιά, του Ασλανίδη είναι που βλέπουν εφιάλτη ακόμα και στον ύπνο τους και σκιάζονται οι κενοί φαφλατάδες Άδωνις, Βορίδης ή Φλωρίδης. Όχι τους διαδηλωτές που σε συγκεντρώσεις ή συναυλίες δεν έδωσαν ποτέ δικαίωμα έως τώρα για το παραμικρό.
«Εθνικός βλάκας…»
Ο Χρήστος Χούπας, πατέρας της Ελπίδας, είχε επιλέξει μέσα στο πένθος του μια διακριτική παρουσία έως τώρα στον αγώνα των συγγενών για τα Τέμπη. Ο Άδωνις είναι η αιτία που χθες ξέσπασε: «Τώρα πια δεν είμαι ο Χρήστος Χούπας, είμαι ο μπαμπάς της Ελπίδας, αυτό ήθελα, αυτό πέτυχα. Αυτό το οποίο με έκανε να αλλάξω ρότα και θα με βρίσκει στο εξής ο οποιοσδήποτε βλάκας και χάχας μπροστά του, θα περνάει πάνω από το πτώμα μου, προστατεύοντας το κορίτσι μου που είναι κάτω από το μάρμαρο, ήταν η στάση του εθνικού μας βλάκα που ονομάζεται Άδωνις Γεωργιάδης». Ο Γεωργιάδης, ο Βορίδης, η Βούλτεψη, ο Φλωρίδης, η Συρεγγέλα, ο Ταχιάος είναι σε διατεταγμένη υπηρεσία. Κι από κοντά ο Σκέρτσος, ο Βασίλης Οικονόμου, η Βόζεμπεργκ, ο Γιόγιακας, ο ανεκδιήγητος Μαρκόπουλος της Εξεταστικής κι όσοι ακόμα βουλευτές ψήφιζαν για να φιμώνονται μάρτυρες.
Είναι όλοι αυτοί που πολεμούν το 80% μιας κοινωνίας που δεν πιστεύει τίποτα απ’ όσα της λένε κυβέρνηση και Άρειος Πάγος. Που έχει εμπεδώσει ότι οργανώθηκε συγκάλυψη και ότι η Δικαιοσύνη είναι πλήρως ευθυγραμμισμένη με τα «θέλω» του Μητσοτάκη. Όλη αυτή η χολή που πηγάζει από τον ίδιο τον πρωθυπουργό, τα μεγαλοστελέχη του και τον συρφετό τρολ που έχουν συμφέρον να τους στηρίζουν κάνουν την κοινωνία να αηδιάζει. Γυρίζουν την πλάτη τους όχι μόνο όσοι δεν ψηφίζουν Ν.Δ., αλλά και πολλοί από τους μόνιμους ψηφοφόρους της. Είναι μια μαύρη σελίδα που δύσκολα θα ξεχαστεί ή θα ξεπεραστεί. Η τραγωδία των Τεμπών «μίλησε» από την πρώτη στιγμή και στο παραδοσιακό κοινό της «παλιάς» Ν.Δ. Κάθε οικογενειάρχης θέλει το παιδί του να σπουδάζει, όπως οι φοιτητές που πήγαιναν με το τρένο στη Θεσσαλονίκη. Κάθε συντηρητικός γονέας θα συμβουλέψει το παιδί του να ταξιδέψει με το πιο ασφαλές μέσο, τον σιδηρόδρομο. Μια μεγάλη πλειονότητα και ψηφοφόρων της Ν.Δ. ήρθε αμέσως στη θέση των χαροκαμένων.
Αυτό που δείχνει το κτηνώδες πρόσωπο της κυβέρνησης τις τελευταίες μέρες πριν από την επέτειο των Τεμπών μπολιάζει με εμφυλιοπολεμικά συναισθήματα τον κόσμο. Επιβεβαιώνει ότι στο Μαξίμου είναι ικανοί να σχεδιάσουν και να κάνουν τα πάντα ώστε να παραμείνουν στην εξουσία. Γι’ αυτό και χρησιμοποιήσουν κάθε μέσο πρόκλησης και παρεκτροπής στις συγκεντρώσεις της Παρασκευής. Επειδή θέλουν να καλύψουν τη δική τους εκτροπή. Αυτός είναι ο λόγος που κυβερνητικά στελέχη ρίχνουν βενζίνη στη φωτιά καθημερινά, για να εξοργίσουν κι άλλο. Ομως αυτό που τρέμουν οι Γεωργιάδηδες και οι Βορίδηδες, κι αντιδρούν με τέτοια λύσσα, δεν είναι τα επεισόδια. Είναι η σιωπή των διαδηλωτών. Οπως στην τελευταία συγκέντρωση που ο κόσμος, με βουβή οργή, έστελνε το πιο ηχηρό μήνυμα, αυτό που κλόνισε όλο τον μηχανισμό της ηγεσίας Μητσοτάκη.
