Αλήθεια, έχουμε καταλάβει πως τα πάντα γύρω μας έχουν αλλάξει; Έχουμε καταλάβει πως, «το κοριτσάκι με τα σπίρτα», δεν είναι πια ένα παραμύθι ευαισθησίας μιας κρύας χειμωνιάτικης νύχτας; Δεν είναι ένα παραμύθι «εξιλέωσης» για το αδιάφορο βλέμμα μας, αλλά είναι μια σκληρή ζωντανή εικόνα ενός παιδιού, του κάθε παιδιού, από το διπλανό μας σπίτι, της διπλανής μας οικογένειας;
Η παιδική φτώχεια είναι πλέον γεγονός που… καλπάζει και βρίσκει τουλάχιστον ένα στα τέσσερα παιδιά μέσα στην «αγκαλιά» της!
Αν και υπάρχουν κάποια αισιόδοξα μηνύματα από τις προσπάθειες κάποιων, ελάχιστων, ανθρώπων και ομάδων, αυτά είναι για να επιβεβαιώνουν πλέον, έναν σκληρό κανόνα!
Ο κανόνας αυτός λέει, πως σήμερα έχει χαθεί η συμπόνια, η αλληλεγγύη, η συντροφικότητα, η κοινωνική ηθική και όλα λειτουργούν και κρίνονται μέσα σε μια δαιδαλώδη διαδρομή επιβίωσης, που έχουν μεν αυτήν σαν στόχο, αλλά συγχρόνως, ευτελίζουν τις αξίες και δεν είναι λίγες οι φορές… και τις ίδιες τις ζωές μικρών παιδιών!
Ποιούς σήμερα συγκινεί το «κοριτσάκι με τα σπίρτα»;
Ποιούς συγκινεί που ένα παιδί χάνεται, ψάχνοντας μέσα στα σκουπίδια;
Ποιούς συγκινεί σήμερα που ένα παιδί αναρωτιέται, γιατί υπάρχουν άνθρωποι που δεν διστάζουν, μπροστά στο στόχο τους, να διαλύσουν μια οικογένεια;
Ποιος νοιάζεται σήμερα, αν κάποιο «χαρτί» κάτω από μια πόρτα, στείλει ένα παιδί να ανάβει σπίρτα για να ζεσταθεί;
Λίγους… Ελάχιστους… Ίσως σε λίγο… κανέναν, αν δεν υπάρχουν κάποιοι Άνθρωποι που αντιστέκονται στην ισοπέδωση αξιών και ζωών. Άνθρωποι που τιμούν την παρουσία τους απέναντι στο Θεό και την κοινωνία!
Ένας απ’ αυτούς ο πατέρας Αντώνιος, ο δημιουργός της “Κιβωτού του Κόσμου”, που όταν κάποια στιγμή -όπως λέει ο ίδιος- από το παράθυρό του έβλεπε νέα παιδιά εγκαταλειμμένα, μπλεγμένα στα ναρκωτικά και την εξαθλίωση, άρχισε να αναρωτιέται πώς μπορεί να τα βοηθήσει.
Και έκανε κάτι πολύ απλό! Πλησίασε και τους ζήτησε να παίξει μαζί τους έναν αγώνα μπάσκετ.
Έτσι απλά έφτιαξε και την “Κιβωτό” όλων των παιδιών που την έχουν ανάγκη.
«Η πόρτα μας για αυτά θα είναι πάντοτε ανοιχτή» λέει ο πατέρας Αντώνιος, γιατί όπως τονίζει «Στόχος μας είναι, τα παιδιά να νιώσουν ότι υπάρχει και ένας άλλος κόσμος, πέρα από αυτόν που έχουν γνωρίσει. Μόνο κίνητρό μας είναι η αγάπη και σε αυτή βασιζόμαστε».
